اصطلاح پزشکی نظامی ( به انگلیسی: Military medicine ) چندین معانی بالقوه دارد. ممکن است به این معنا باشد:
• یک تخصص پزشکی، به ویژه شاخه ای از طِب کار که به خطرات و نیازهای پزشکی ( اعم از پیشگیرانه و مداخله ای ) سربازان، ملوانان و سایر اعضای خدمات رسیدگی می کند. این عرصه نامتجانس از لحاظ تاریخی شامل پیشگیری و درمان بیماری های عفونیها ( به ویژه بیماری های گرمسیری ) و در قرن بیستم، ارگونومی و اثرات سلامتی کارکرد ماشین ها و تجهیزات نظامی خاص بوده است. به عنوان زیردریایی، تانک، هلیکوپتر و هواپیما. طب غواصی و پزشکی هوانوردی را می توان به عنوان زیر تخصص های پزشکی نظامی فهمید، یا این نوع پزشکی ها در هر صورت منشأ آن ها است. تعداد کمی از کشورها «پزشکی نظامی» را به عنوان یک تخصص رسمی یا فوق تخصص به تنهایی تأیید یا به رسمیت می شناسند.
• اداره و اجرای مراقبت های بهداشتی برای اعضای خدمت سربازی و افراد تحت تکفل آنها در محیط های غیر مستقر ( به عبارتی در زمان صلح ) . این ممکن است مانند ایالات متحده شامل یک سیستم پزشکی باشد که به موازات همه تخصص ها و تخصص های فرعی پزشکی در بخش غیرنظامی وجود دارد. ( به اداره بهداشت کهنه سربازان که به کهنه سربازان ایالات متحده خدمت می کند نیز مراجعه کنید. )
• پزشکی تحقیق و توسعه که به طور خاص بر مشکلات پزشکی نظامی مربوط می شود. از نظر تاریخی، این شامل تمام پیشرفت های پزشکی ناشی از تلاش های تحقیقاتی پزشکی برای رسیدگی به مشکلاتی است که نیروهای نظامی مستقر با آن ها مواجه می شوند ( به عنوان مثال، واکسن ها یا داروها برای سربازان، سیستم های تخلیه پزشکی، آب آشامیدنی و کلرزنی و غیره ) که در نهایت بسیاری از آنها فراتر از ملاحظات صرفاً نظامی که الهام بخش آن ها بوده، اهمیت دارند.
پرسنل پزشکی نظامی بشردوستانه کار می کنند و طبق حقوق بین الملل بشردوستانه افراد تحت حمایت مطابق با اولین کنوانسیون ژنو هستند و کنوانسیون دوم ژنو و پروتکل های الحاقی آن ها، که قوانین الزام آور قانونی را برای تضمین بی طرفی و حفاظت از سربازان مجروح، پرسنل پزشکی صحرایی یا کشتی، و مؤسسات بشردوستانه خاص در درگیری های مسلحانه وضع کردند. حقوق بشردوستانه بین المللی هیچ تمایزی بین پرسنل پزشکی که اعضای نیروهای مسلح هستند ( و دارای رتبه های نظامی ) و افرادی که داوطلب غیرنظامی هستند قائل نمی شود. تمامی پرسنل پزشکی به دلیل وظایف بشردوستانه خود، تحت قوانین بشردوستانه بین المللی غیر جنگنده محسوب می شوند و نباید مورد حمله قرار گیرند و به عنوان اسیران جنگی گرفته شوند. بیمارستان ها و سایر تأسیسات پزشکی و وسایل حمل ونقل شناسایی شده، چه نظامی یا غیرنظامی، ممکن است مورد حمله قرار نگیرند. حلال احمر، کریستال سرخ، صلیب سرخ و علامت های حفاظتی شناخته شده ای تحت قوانین بشردوستانه بین المللی هستند و توسط پرسنل و تجهیزات پزشکی نظامی استفاده می شوند. به این منظور، حمله به پرسنل پزشکی نظامی، بیماران تحت مراقبت، یا تأسیسات پزشکی یا وسایل نقلیه ای که به طور قانونی علامت گذاری شده اند، جنایت جنگی است. به همین ترتیب، استفاده نادرست از این علائم حفاظتی برای پنهان کردن عملیات نظامی جنایت جنگی خیانت است. پرسنل پزشکی نظامی ممکن است به منظور دفاع از خود یا دفاع از بیماران، معمولاً به تپانچه سازمانی مسلح شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• یک تخصص پزشکی، به ویژه شاخه ای از طِب کار که به خطرات و نیازهای پزشکی ( اعم از پیشگیرانه و مداخله ای ) سربازان، ملوانان و سایر اعضای خدمات رسیدگی می کند. این عرصه نامتجانس از لحاظ تاریخی شامل پیشگیری و درمان بیماری های عفونیها ( به ویژه بیماری های گرمسیری ) و در قرن بیستم، ارگونومی و اثرات سلامتی کارکرد ماشین ها و تجهیزات نظامی خاص بوده است. به عنوان زیردریایی، تانک، هلیکوپتر و هواپیما. طب غواصی و پزشکی هوانوردی را می توان به عنوان زیر تخصص های پزشکی نظامی فهمید، یا این نوع پزشکی ها در هر صورت منشأ آن ها است. تعداد کمی از کشورها «پزشکی نظامی» را به عنوان یک تخصص رسمی یا فوق تخصص به تنهایی تأیید یا به رسمیت می شناسند.
• اداره و اجرای مراقبت های بهداشتی برای اعضای خدمت سربازی و افراد تحت تکفل آنها در محیط های غیر مستقر ( به عبارتی در زمان صلح ) . این ممکن است مانند ایالات متحده شامل یک سیستم پزشکی باشد که به موازات همه تخصص ها و تخصص های فرعی پزشکی در بخش غیرنظامی وجود دارد. ( به اداره بهداشت کهنه سربازان که به کهنه سربازان ایالات متحده خدمت می کند نیز مراجعه کنید. )
• پزشکی تحقیق و توسعه که به طور خاص بر مشکلات پزشکی نظامی مربوط می شود. از نظر تاریخی، این شامل تمام پیشرفت های پزشکی ناشی از تلاش های تحقیقاتی پزشکی برای رسیدگی به مشکلاتی است که نیروهای نظامی مستقر با آن ها مواجه می شوند ( به عنوان مثال، واکسن ها یا داروها برای سربازان، سیستم های تخلیه پزشکی، آب آشامیدنی و کلرزنی و غیره ) که در نهایت بسیاری از آنها فراتر از ملاحظات صرفاً نظامی که الهام بخش آن ها بوده، اهمیت دارند.
پرسنل پزشکی نظامی بشردوستانه کار می کنند و طبق حقوق بین الملل بشردوستانه افراد تحت حمایت مطابق با اولین کنوانسیون ژنو هستند و کنوانسیون دوم ژنو و پروتکل های الحاقی آن ها، که قوانین الزام آور قانونی را برای تضمین بی طرفی و حفاظت از سربازان مجروح، پرسنل پزشکی صحرایی یا کشتی، و مؤسسات بشردوستانه خاص در درگیری های مسلحانه وضع کردند. حقوق بشردوستانه بین المللی هیچ تمایزی بین پرسنل پزشکی که اعضای نیروهای مسلح هستند ( و دارای رتبه های نظامی ) و افرادی که داوطلب غیرنظامی هستند قائل نمی شود. تمامی پرسنل پزشکی به دلیل وظایف بشردوستانه خود، تحت قوانین بشردوستانه بین المللی غیر جنگنده محسوب می شوند و نباید مورد حمله قرار گیرند و به عنوان اسیران جنگی گرفته شوند. بیمارستان ها و سایر تأسیسات پزشکی و وسایل حمل ونقل شناسایی شده، چه نظامی یا غیرنظامی، ممکن است مورد حمله قرار نگیرند. حلال احمر، کریستال سرخ، صلیب سرخ و علامت های حفاظتی شناخته شده ای تحت قوانین بشردوستانه بین المللی هستند و توسط پرسنل و تجهیزات پزشکی نظامی استفاده می شوند. به این منظور، حمله به پرسنل پزشکی نظامی، بیماران تحت مراقبت، یا تأسیسات پزشکی یا وسایل نقلیه ای که به طور قانونی علامت گذاری شده اند، جنایت جنگی است. به همین ترتیب، استفاده نادرست از این علائم حفاظتی برای پنهان کردن عملیات نظامی جنایت جنگی خیانت است. پرسنل پزشکی نظامی ممکن است به منظور دفاع از خود یا دفاع از بیماران، معمولاً به تپانچه سازمانی مسلح شوند.
wiki: پزشکی نظامی