پزشکی در روم باستان با استفاده از ابزارها، روش ها و مواد و داروهای مختلف، تکنیک های مختلفی را ایجاد کرد. طب روم باستان بسیار تحت تأثیر طب یونانی بود اما در نهایت از طریق دانش قبلی در مورد هیپوکرات پیکروس همراه با استفاده از درمان رژیم غذایی، رژیم، همراه با روش های جراحی، سهم خاص خود را در تاریخ پزشکی داشت. این امر به ویژه از طریق آثار دو پزشک برجسته یونان، از جمله دیوسکوریدس و جالینوس که طبابت می کردند و اکتشافات خود را در امپراتوری روم ثبت می کردند، مشاهده شد. این برخلاف دو پزشک دیگر مانند سورانوس افسسی و آسکلپیادس است که بعداً در خارج از کشور و در قلمرو روم باستان طبابت می کردند. دیوسکوریدس یک پزشک ارتش روم بود. سورانوس نماینده مکتب پزشکی متدیک بود. جالینوس جراحی های عمومی را انجام می داد و آسکلپیادس پزشک برجسته رومی بود. این چهار پزشک همگی از پزشکی، بیماری ها و معالجه هایی شفابخش، طولانی مدت و تأثیرگذار در تاریخ بشر آگاهی داشتند.
پزشکی روم باستان به رشته هایی مانند چشم پزشکی و اورولوژی تقسیم می شد. پزشکان برای افزایش دانش خود از بدن انسان، انواع روش های جراحی برای کالبدشکافی را با استفاده از بسیاری از دستگاه های مختلف از جمله فورسپس، اسکالپل و کاتتر انجام می دادند.
امپراتوری روم ترکیبی پیچیده و نیرومند از عناصر فرهنگی یونان و روم طی قرن ها تماس بود. [ ۱] نویسندگان بعدی لاتین، به ویژه کاتو و پلینیوس، معتقد به نوع خاصی از درمان رومی بر اساس گیاهان، مناجات، دعاها و سحر و طلسم هایی بودند که به راحتی در دسترس همه است. [ ۲]
پزشکی در یونان با برقراری ارتباطات نظامی و سیاسی بین دو منطقه به ایتالیا وارد شد. [ ۳] فقط قبل از معرفی خدای شفابخش اسقلبیوس در ۲۹۱ قبل از میلاد و ورود پزشک یونانی در ۲۱۹ قبل از میلاد بود[ ۴] که پزشکی خارجی در رم به طور عمومی پذیرفته شد، دلیل اصلی آن سازگاری کلی با کارهای رومی در آینده بود. [ ۵]
طب رومی بسیار تحت تأثیر سنت پزشکی یونان قرار داشت. پیوستن طب یونانی به جامعه روم باعث شد که رم در سال ۱۰۰ پیش از میلاد به یک پدیده تاریخی بزرگ تبدیل شود. [ ۶] پزشکان رومی نیز مانند پزشکان یونانی، به مشاهدات طبیعت گرایانه اعتماد می کردند تا آیین های معنوی مثل دعا و مناجات و طلسم، اما این به معنای فقدان اعتقاد معنوی نیست. قحطی ها و آفت های غم انگیز غالباً به مجازات الهی نسبت داده می شدند. اعتقاد بر این است که مماشات با خدایان از طریق مناسک باعث کاهش چنین رویدادهایی می شود. تصور می شد که میاسما دلیل اصلی بسیاری از بیماری هاست، چه ناشی از قحطی، جنگ یا طاعون. مفهوم سرایت فرموله شد، و در نتیجه اعمال قرنطینه و بهداشت بهتر شد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپزشکی روم باستان به رشته هایی مانند چشم پزشکی و اورولوژی تقسیم می شد. پزشکان برای افزایش دانش خود از بدن انسان، انواع روش های جراحی برای کالبدشکافی را با استفاده از بسیاری از دستگاه های مختلف از جمله فورسپس، اسکالپل و کاتتر انجام می دادند.
امپراتوری روم ترکیبی پیچیده و نیرومند از عناصر فرهنگی یونان و روم طی قرن ها تماس بود. [ ۱] نویسندگان بعدی لاتین، به ویژه کاتو و پلینیوس، معتقد به نوع خاصی از درمان رومی بر اساس گیاهان، مناجات، دعاها و سحر و طلسم هایی بودند که به راحتی در دسترس همه است. [ ۲]
پزشکی در یونان با برقراری ارتباطات نظامی و سیاسی بین دو منطقه به ایتالیا وارد شد. [ ۳] فقط قبل از معرفی خدای شفابخش اسقلبیوس در ۲۹۱ قبل از میلاد و ورود پزشک یونانی در ۲۱۹ قبل از میلاد بود[ ۴] که پزشکی خارجی در رم به طور عمومی پذیرفته شد، دلیل اصلی آن سازگاری کلی با کارهای رومی در آینده بود. [ ۵]
طب رومی بسیار تحت تأثیر سنت پزشکی یونان قرار داشت. پیوستن طب یونانی به جامعه روم باعث شد که رم در سال ۱۰۰ پیش از میلاد به یک پدیده تاریخی بزرگ تبدیل شود. [ ۶] پزشکان رومی نیز مانند پزشکان یونانی، به مشاهدات طبیعت گرایانه اعتماد می کردند تا آیین های معنوی مثل دعا و مناجات و طلسم، اما این به معنای فقدان اعتقاد معنوی نیست. قحطی ها و آفت های غم انگیز غالباً به مجازات الهی نسبت داده می شدند. اعتقاد بر این است که مماشات با خدایان از طریق مناسک باعث کاهش چنین رویدادهایی می شود. تصور می شد که میاسما دلیل اصلی بسیاری از بیماری هاست، چه ناشی از قحطی، جنگ یا طاعون. مفهوم سرایت فرموله شد، و در نتیجه اعمال قرنطینه و بهداشت بهتر شد. [ ۷]
wiki: پزشکی در روم باستان