پزداغ

لغت نامه دهخدا

پزداغ. [ پ َ / پ ِ / پ ُ ]( اِ ) مصقله که بدان آینه و شمشیر و جز آن زدایند و روشن کنند. ( شعوری از شرفنامه ). رجوع به پزلاغ شود.

(پِ ) (اِ. ) بزداغ ، ابزاری برای زدودن زنگ تیغ یا شمشیر.

وسیله ای که با آن زنگ تیغ، شمشیر، و مانند آن را پاک کنند.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید