پزاوه

لغت نامه دهخدا

پزاوه. [پ َ وَ / وِ ] ( اِ ) پژاوه. داش و کوره را گویند که در آن ظروف سفالین و خشت و گچ و آهک پزند. ( برهان قاطع ). آوه. و عوام آنرا پجاوه گویند. ( غیاث اللغات ).

فرهنگ معین

(پَ وَ ) (اِ. ) کوره که در آن ظروف سفالین و آجر و آهک را حرارت دهند.

فرهنگ عمید

جایی که ظرف های سفالی یا آجر و آهک را در آن حرارت می دهند تا پخته شود، کوره، داش.

فرهنگستان زبان و ادب

[سرامیک] ← کورۀ پخت

پیشنهاد کاربران

( پزاوه ) به معنی جای پخت و پز ، واژه ای است دو بخشی
بخش اول ( پز ) ریشه کلمه ی پختن
بخش دوم ( آوه ) پسوند جای و مکان
پَزاوه: کوره مخصوص پختن و حرارت دادن ظرفهای سفالی، کوره پخت آهک

بپرس