پریرخ شاه یلانی مشهور به پری زنگنه ( زاده ۱۳۱۸ در کاشان ) خوانندهٔ اپرای اهل ایران است. از جمله فعالیت های شاخص او کار بر روی موسیقی محلی و فولکوریک ایران است. زنگنه که در سال ۱۳۵۰ بینایی خود را در یک سانحهٔ رانندگی از دست داده، از هنرستان عالی موسیقی ( کنسرواتوار عالی موسیقی تهران ) در رشتهٔ اپرا فارغ التحصیل شده است.
... [مشاهده متن کامل]
پری زنگنه فارغ التحصیل شاخهٔ اپرا از هنرستان عالی موسیقی ( کنسرواتوار عالی موسیقی تهران ) است. زنگنه تحصیلات مقدماتی خود را در تهران گذراند و نخستین درسهای آواز را نزد نصرالله زرین پنجه در ردیف آوازهای ایرانی فراگرفت، سپس به هنرستان عالی موسیقی رفت. به علت داشتن صدای لیریکو اِسپینتو نزد اِولین باغچه بان اپرا آموخت و بعد از آن برای تکمیل آموخته هایش به کشورهای ایتالیا، آلمان و اتریش سفر کرد و از چندین آکادمی فارغ التحصیل شد.
زنگنه به منظور آشنایی با موسیقی محلی ایران، سفرهایی به سراسر ایران داشته است. بازسازی علمی ترانه های بومی و محلی ایران و اجرای آن به سبک کلاسیک از کارهای شاخص او به شمار می رود.
در سال ۱۳۵۰ در یک حادثهٔ ساده رانندگی و پرتاب خرده شیشه های اتومبیل پیکان، بینایی خود را از دست داد. اما تنها پس از وقفهٔ کوتاهی به فعالیت های خود ادامه داد. صدای او در محافل هنری مهم جهان از جمله تالار الیس تالی در لینکن سنتر نیویورک، هربست در سانفرانسیسکو، دانشگاه هاروارد در بوستون، سل گو در پاریس، هرکولس در مونیخ، و تالارهایی در سرتاسر ژاپن پخش شده است. از اجراهای معروف زنگنه سولیست بودن در سمفونی شماره ۹ بتهوون است که توسط ارکستر سمفونی فورت لادردیل فلوریدا در آمریکا اجرا شد.
زنگنه برای کودکان چندین کتاب تألیف کرده و مقالات و ترانه های متعددی منتشر ساخته است. فرهنگ جامع «آوای نامها از ایران زمین» که مهم ترین نام نامه در زبان فارسی بشمار می رود از آثار زنگنه است که تدوین آن حدود پنج سال به طول انجامیده است. زنگنه در سال ۱۳۸۲ کتاب «شما هم با من آواز بخوانید» را منتشر کرد. از کتاب های دیگر او می توان به «پری لالایی ها، سروده های پری زنگنه برای همه سالان» و «سخنی به خوشی: حرف هایی بزرگ در کتابی کوچک» اشاره کرد.
پری زنگنه در سفر تحصیلی خود به ژاپن، متوجه استعداد خود در هنر گل آرایی هم شد و آن را فراگرفت و در بازگشت به ایران علاوه بر خوانندگی، نمایشگاه های گل آرایی هم برگزار کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پری زنگنه فارغ التحصیل شاخهٔ اپرا از هنرستان عالی موسیقی ( کنسرواتوار عالی موسیقی تهران ) است. زنگنه تحصیلات مقدماتی خود را در تهران گذراند و نخستین درسهای آواز را نزد نصرالله زرین پنجه در ردیف آوازهای ایرانی فراگرفت، سپس به هنرستان عالی موسیقی رفت. به علت داشتن صدای لیریکو اِسپینتو نزد اِولین باغچه بان اپرا آموخت و بعد از آن برای تکمیل آموخته هایش به کشورهای ایتالیا، آلمان و اتریش سفر کرد و از چندین آکادمی فارغ التحصیل شد.
زنگنه به منظور آشنایی با موسیقی محلی ایران، سفرهایی به سراسر ایران داشته است. بازسازی علمی ترانه های بومی و محلی ایران و اجرای آن به سبک کلاسیک از کارهای شاخص او به شمار می رود.
در سال ۱۳۵۰ در یک حادثهٔ ساده رانندگی و پرتاب خرده شیشه های اتومبیل پیکان، بینایی خود را از دست داد. اما تنها پس از وقفهٔ کوتاهی به فعالیت های خود ادامه داد. صدای او در محافل هنری مهم جهان از جمله تالار الیس تالی در لینکن سنتر نیویورک، هربست در سانفرانسیسکو، دانشگاه هاروارد در بوستون، سل گو در پاریس، هرکولس در مونیخ، و تالارهایی در سرتاسر ژاپن پخش شده است. از اجراهای معروف زنگنه سولیست بودن در سمفونی شماره ۹ بتهوون است که توسط ارکستر سمفونی فورت لادردیل فلوریدا در آمریکا اجرا شد.
زنگنه برای کودکان چندین کتاب تألیف کرده و مقالات و ترانه های متعددی منتشر ساخته است. فرهنگ جامع «آوای نامها از ایران زمین» که مهم ترین نام نامه در زبان فارسی بشمار می رود از آثار زنگنه است که تدوین آن حدود پنج سال به طول انجامیده است. زنگنه در سال ۱۳۸۲ کتاب «شما هم با من آواز بخوانید» را منتشر کرد. از کتاب های دیگر او می توان به «پری لالایی ها، سروده های پری زنگنه برای همه سالان» و «سخنی به خوشی: حرف هایی بزرگ در کتابی کوچک» اشاره کرد.
پری زنگنه در سفر تحصیلی خود به ژاپن، متوجه استعداد خود در هنر گل آرایی هم شد و آن را فراگرفت و در بازگشت به ایران علاوه بر خوانندگی، نمایشگاه های گل آرایی هم برگزار کرد.
پری و زنگنه دو روستا هستند در مسیر جاده ملایر به اراک و البته از خطه ی ملایر. این دو روستا در مسیر جاده به فاصله حدود پنج کیلومتر قرار دارند و مالینشان روستای دیگری قرار ندارد، بلا فصل هستند. روستای پری زادگاه کریمخان زند است.