پرگیا

لغت نامه دهخدا

پرگیا. [ پ ُ ] ( ص مرکب ) گیاه ناک :
یکی کوهش آمد بره پرگیا
بدو اندرون چشمه و آسیا.

فردوسی.

( صفت ) پر از گیاه گیاه ناک پر نبات.

زمینی که گیاه فراوان در آن روییده.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید