پرگوهر

لغت نامه دهخدا

پرگوهر. [ پ ُ گ َ هََ ] ( ص مرکب ) که گوهر و اصلی بزرگ دارد. پرگهر :
بدو گفت کای شسته مغز از خرد
به پرگوهران این کی اندر خورد.

فردوسی.

پرگوهر : پرگهر ، پر از مروارید، پر از جواهر