پرکلس

[ویکی فقه] پِرُکْلُس (ابرقُلُس، برقلس، برقلیس، یا فورقلس)، مهم ترین فیلسوف نوافلاطونی قرن ۵م. وی پس ازگذشت دُمْنینوس لاریسایی جانشین او در آکادمی آتن شد و به همین سبب، او را «دیادُخُس» (یعنی خلیفه یا عقیب) لقب داده اند؛ در تاریخ فلسفه اسلامی او را می شناختند و پاره ای از آثار او در قدیم به عربی ترجمه شده است.
زندگی نامه پرکلس را شاگرد و جانشین او در آکادمی، مارینوس پس از درگذشتِ استاد خود نوشته که خوشبختانه برجامانده است. به گفته مارینوس، پرکلس در ۴۱۰یا۴۱۲م در قسطنطنیه متولد شد. پدر و مادرش او را در کودکی برای تحصیلاتِ ابتدایی به شهر اصلی خود لیقیه که در جنوب غربی آسیای صغیر بود، بردند.
تحصیلات
او پس از تحصیلات ابتدایی، برای ادامه تحصیل به اسکندریه رفت و نزدِ یکی از سوفسطاییان به نام لِئوناس ایساریایی، و همچنین نزد نحوی معروفِ مصر اُریون درس خواند، زبان لاتینی را از معلمان رُمی فراگرفت و در فن خطابه و سخنوری هم بسیار پیشرفت کرد. پرکلس ابتدا قصد داشت که مانند پدرش وکیل دعاوی شود، ولی در سفری که همراه استادش لئوناس به قسطنطنیه کرد، شبی در خواب آتنا (الاهه فلسفه) را دید که او را برای آموختن فلسفه به آتن فرا می خواند. این خواب در پرکلس تأثیر گذاشت؛ از این رو، پس از بازگشت به اسکندریه نزد فیلسوفِ مشهورِ ارسطویی شهر به نام المپیودُروس به فراگرفتن فلسفه ارسطویی پرداخت و در ضمن نزد استاد دیگری به نام هِرون به آموختن ریاضیات مشغول شد. هنوز ۲۰سال تمام نشده بود که اسکندریه را به قصد آتن ترک کرد.
آشنایی با پلوتارخس
در آتن ابتدا با سوریانوس که شاگرد پلوتارخُسِ آتنی بود، آشنا شد و همراه او نزد پلوتارخس رفت. پلوتارخس که استاد آکادمی بود، چون علاقه شدید پرکلس را به فلسفه و زندگی فیلسوفانه دید، شادمان شد و با وجود کبرسن، او را به شاگردی پذیرفت. پرکلس کتاب النفسِ ارسطو و رساله فایدون افلاطون را نزد پلوتارخس خواند، و شرحی که بعداً بر رساله فایدون نوشت، در واقع حاصل یادداشت هایی بود که از درسهای پلوتارخس برداشته بود. در آن زمان پرکلس کم غذا می خورد و از خوردن گوشت هم پرهیز می کرد؛ پلوتارخس که سخت به شاگردش علاقه مند شده بود، به او توصیه می کرد که آن قدر به خودش سخت نگیرد.
تألیف شرح رساله تیمائوس
...