پروین خاتون

لغت نامه دهخدا

پروین خاتون. [ پ َرْ ] ( اِخ )شاعره ای است باستانی که از شعر او در لغت نامه اسدی به شاهد آمده است و در بعض نسخ پرویزخاتون ضبط شده وظاهراً پروین خاتون درست باشد این دو بیت از اوست :
طفل را چون شکم بدرد آید
همچو افعی ز رنج ، او برپیخت
گشت ساکن ز درد چون دارو
او بماچوچه در دهانش ریخت .
بیت ذیل نیز درموضعی از لغت فرس ( ص 506 ) بنام پرویز [ ظ: پروین ] خاتون برای لغت دنه به شاهد آمده است لکن در دیوان منوچهری نیز همین بیت دیده میشود :
تا توانی شهریارا روز امروزین مکن
جز بگرد خم خرامش جز بگرد دن دنه.

فرهنگ فارسی

شاعره ایست باستانی

پیشنهاد کاربران

بپرس