پرویز صدیقی پارسی، مشهور به پرویز یاحقّی ( زادهٔ ۳۱ شهریور ۱۳۱۴ – درگذشتهٔ ۱۳ بهمن ۱۳۸۵ ) ، موسیقی دان، آهنگساز و نوازندهٔ ویولن اهل ایران بود.
وی از کودکی نزد دایی خود حسین یاحقی زندگی می کرد و موسیقی را نزد او آموخت. از کودکی با هنرمندان نامداری نظیر ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، و علی اکبر شهنازی آشنا شد و مدتی نزد ابوالحسن صبا موسیقی آموخت. او در کودکی در دبستان پروانه با مجیدنجاحی نوازنده سنتور همکلاس بود و در ۹ سالگی در رادیو نوازندگی کرد. او در دوران دبیرستان وقتی کمتر از ۱۶ سال سن داشت، آهنگ «می زده» را با همکاری بیژن ترقی برای مرضیه که در آن زمان یکی از بهترین خوانندگان رادیو بود ساخت. نخستین آهنگ او برای غلامحسین بنان در برنامه گل های رنگارنگ بود به نام «ای امید دل من کجائی»، که هم اکنون نوار آن موجود است. در سال ۱۳۴۲ دختر نوجوانی را به جامعه موسیقی معرفی نمود که مهستی نام گرفت. او در ضمن چند سال زندگی مشترک با حمیرا برای وی آهنگ هایی نیز ساخت. از او تکنوازی های بسیاری در برنامه گل ها باقی مانده که نوارهای آنها موجود است. وی از بزرگترین بداهه نوازان موسیقی ایرانی می باشد و نام او و جلیل شهناز و حسن کسایی یادآور سه شهنواز بزرگ موسیقی ایران می باشد. سبک نوازندگی او بر بسیاری از نوازندگان، تأثیر گذاشت؛ از تأثیر پذیرفتگان ساز یاحقی می توان به سیاوش زندگانی، مجتبی میرزاده و بیژن مرتضوی و اسدالله ملک و شهرام خسروی اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
آثار پرویز یاحقی دربرگیرنده مجموعه های تکنوازی ویولن، همنوازی و ترانه هایی است که با آوای خوانندگان ایرانی به ویژه با صدای مرضیه، دلکش، الهه و حمیرا ( بیشتر در برنامه گل های رادیو ایران ) خوانده شده است؛ از آن جمله:
• «بیداد زمان» ( به رهی دیدم برگ خزان… ) ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: مرضیه
• «کلبه من» ( به سرایم آمد… ) ، ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: دلکش
• «مهر آفرین» ( تو ای عشق من… ) ، ترانه سرا: اسماعیل نواب صفا، خواننده: الهه
• «نیاز» ( می روی اکنون که این سوز نهان… ) با صدای الهه
• «امید جان» ( تو ای امید جان من… ) ، با صدای دلکش
• «ای فتنه کجایی» ( ای خدا از آشیان ماندم جدا… ) ، ترانه سرا: کریم فکور، خواننده: پوران
• «مرا نفریبی» ( تو بمان… ) ، ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: حمیرا
او در ۳۵ سالگی با پروانه امیر افشاری «حمیرا» ( خواننده ) ازدواج کرد. ۸ سال بعد حمیرا از او طلاق گرفت. یاحقی برای همسرش تعداد زیادی آهنگ ساخت که اکثر آن ها در لیست آهنگ های جاودانه حمیرا قرار گرفتند؛ همانند ترانه «پنجره ای به باغ گل» و «می عاشقانه». پس از طلاق، ارتباط هنری حمیرا با پرویز یاحقی به طور کامل قطع شد.
وی از کودکی نزد دایی خود حسین یاحقی زندگی می کرد و موسیقی را نزد او آموخت. از کودکی با هنرمندان نامداری نظیر ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، و علی اکبر شهنازی آشنا شد و مدتی نزد ابوالحسن صبا موسیقی آموخت. او در کودکی در دبستان پروانه با مجیدنجاحی نوازنده سنتور همکلاس بود و در ۹ سالگی در رادیو نوازندگی کرد. او در دوران دبیرستان وقتی کمتر از ۱۶ سال سن داشت، آهنگ «می زده» را با همکاری بیژن ترقی برای مرضیه که در آن زمان یکی از بهترین خوانندگان رادیو بود ساخت. نخستین آهنگ او برای غلامحسین بنان در برنامه گل های رنگارنگ بود به نام «ای امید دل من کجائی»، که هم اکنون نوار آن موجود است. در سال ۱۳۴۲ دختر نوجوانی را به جامعه موسیقی معرفی نمود که مهستی نام گرفت. او در ضمن چند سال زندگی مشترک با حمیرا برای وی آهنگ هایی نیز ساخت. از او تکنوازی های بسیاری در برنامه گل ها باقی مانده که نوارهای آنها موجود است. وی از بزرگترین بداهه نوازان موسیقی ایرانی می باشد و نام او و جلیل شهناز و حسن کسایی یادآور سه شهنواز بزرگ موسیقی ایران می باشد. سبک نوازندگی او بر بسیاری از نوازندگان، تأثیر گذاشت؛ از تأثیر پذیرفتگان ساز یاحقی می توان به سیاوش زندگانی، مجتبی میرزاده و بیژن مرتضوی و اسدالله ملک و شهرام خسروی اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
آثار پرویز یاحقی دربرگیرنده مجموعه های تکنوازی ویولن، همنوازی و ترانه هایی است که با آوای خوانندگان ایرانی به ویژه با صدای مرضیه، دلکش، الهه و حمیرا ( بیشتر در برنامه گل های رادیو ایران ) خوانده شده است؛ از آن جمله:
• «بیداد زمان» ( به رهی دیدم برگ خزان… ) ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: مرضیه
• «کلبه من» ( به سرایم آمد… ) ، ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: دلکش
• «مهر آفرین» ( تو ای عشق من… ) ، ترانه سرا: اسماعیل نواب صفا، خواننده: الهه
• «نیاز» ( می روی اکنون که این سوز نهان… ) با صدای الهه
• «امید جان» ( تو ای امید جان من… ) ، با صدای دلکش
• «ای فتنه کجایی» ( ای خدا از آشیان ماندم جدا… ) ، ترانه سرا: کریم فکور، خواننده: پوران
• «مرا نفریبی» ( تو بمان… ) ، ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: حمیرا
او در ۳۵ سالگی با پروانه امیر افشاری «حمیرا» ( خواننده ) ازدواج کرد. ۸ سال بعد حمیرا از او طلاق گرفت. یاحقی برای همسرش تعداد زیادی آهنگ ساخت که اکثر آن ها در لیست آهنگ های جاودانه حمیرا قرار گرفتند؛ همانند ترانه «پنجره ای به باغ گل» و «می عاشقانه». پس از طلاق، ارتباط هنری حمیرا با پرویز یاحقی به طور کامل قطع شد.
پرویز صدیقی پارسی معروف به پرویز یاحقی ( ۱۳۱۵ در تهران - ۱۳ بهمن ۱۳۸۵ در تهران ) ، موسیقی دان ایرانی و نوازندهٔ ویولن بود.
محتویات [نمایش]
زندگی [ویرایش]
یاحقی از کودکی نزد دایی خود حسین یاحقی زندگی می کرد و موسیقی را نزد او آموخت. او از کودکی با هنرمندان نامداری نظیر ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، و علی اکبر شهنازی آشنا شد و مدتی نزد ابوالحسن صبا موسیقی آموخت. او در ۹ سالگی در رادیو نوازندگی کرد. نخستین آهنگ او برای غلامحسین بنان در برنامه گلهای رنگارنگ بود به نام ای امید دل من کجائی که هم اکنون نوار ان موجود است . در سال ۱۳۴۲ دختر نوجوانی را به جامعه موسیقی معرفی نمود که مهستی نام گرفت. [۱] ایشان در ضمن چند سال زندگی مشترک با حمیرا برای ایشان آهنگ هایی نیز ساخت. [۲] از او تکنوازی های بسیاری در برنامه های گل ها باقی مانده که نوار آن موجود است. [۳] سبک نوازندگی او بر بسیاری از نوازندگان ویلن تاثیر گذاشت که از آن جمله می توان به سیاوش زندگانی، مجتبی میرزاده و بیژن مرتضوی اشاره کرد. باید او را از بی نظیر ترین نوازنده های ویولون تاریخ ایران دانست.
... [مشاهده متن کامل]
مرگ [ویرایش]
یاحقی در چند سال اخر عمر خود به علت مصدومیت از نوازندگی محروم شد و این لطمه روحی شدیدی به او زد. او در سن ۷۰ سالگی به علت ایست قلبی در خانهٔ خود در تهران درگذشت. او را در بهشت زهرا قطعه هنرمندان به خاک سپردند.
پانویس [ویرایش]
↑ وبگاه ایران ترانه
↑ آرشیو صوتی وبگاه رادیو گلها
↑ آرشیوصوتی رادیو گلها
منبع [ویرایش]
خبرگزاری ایسنا
پرویز یاحقی درگذشت، بی بی سی فارسی
پیوند به بیرون [ویرایش]
وب گاه هواداران؛ شامل صفحاتی در معرفی آثار و نگارخانه
گزارش رادیو زمانه
یاحقی؛ ویولن نواز قطعه 88
محتویات [نمایش]
زندگی [ویرایش]
یاحقی از کودکی نزد دایی خود حسین یاحقی زندگی می کرد و موسیقی را نزد او آموخت. او از کودکی با هنرمندان نامداری نظیر ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، و علی اکبر شهنازی آشنا شد و مدتی نزد ابوالحسن صبا موسیقی آموخت. او در ۹ سالگی در رادیو نوازندگی کرد. نخستین آهنگ او برای غلامحسین بنان در برنامه گلهای رنگارنگ بود به نام ای امید دل من کجائی که هم اکنون نوار ان موجود است . در سال ۱۳۴۲ دختر نوجوانی را به جامعه موسیقی معرفی نمود که مهستی نام گرفت. [۱] ایشان در ضمن چند سال زندگی مشترک با حمیرا برای ایشان آهنگ هایی نیز ساخت. [۲] از او تکنوازی های بسیاری در برنامه های گل ها باقی مانده که نوار آن موجود است. [۳] سبک نوازندگی او بر بسیاری از نوازندگان ویلن تاثیر گذاشت که از آن جمله می توان به سیاوش زندگانی، مجتبی میرزاده و بیژن مرتضوی اشاره کرد. باید او را از بی نظیر ترین نوازنده های ویولون تاریخ ایران دانست.
... [مشاهده متن کامل]
مرگ [ویرایش]
یاحقی در چند سال اخر عمر خود به علت مصدومیت از نوازندگی محروم شد و این لطمه روحی شدیدی به او زد. او در سن ۷۰ سالگی به علت ایست قلبی در خانهٔ خود در تهران درگذشت. او را در بهشت زهرا قطعه هنرمندان به خاک سپردند.
پانویس [ویرایش]
↑ وبگاه ایران ترانه
↑ آرشیو صوتی وبگاه رادیو گلها
↑ آرشیوصوتی رادیو گلها
منبع [ویرایش]
خبرگزاری ایسنا
پرویز یاحقی درگذشت، بی بی سی فارسی
پیوند به بیرون [ویرایش]
وب گاه هواداران؛ شامل صفحاتی در معرفی آثار و نگارخانه
گزارش رادیو زمانه
یاحقی؛ ویولن نواز قطعه 88