پرویز اذکایی

< /ref> بدون برچسب < ref> ( ) . پس از پایان خدمت نظام در سال ۱۳۳۹ متصدی کتابخانهٔ همان دبیرستان شد و در مدارس ملّی همدان به ویژه «دبستان فرهنگ» که پدرش ـ محمدکاظم اذکائی ـ بنیاد کرده بود، تدریس نمود.
او سپس برای مطالعۀ تاریخ و معارف قدیم به حوزه های علمیه رفت و نزد آخوند ملاعلی معصومی همدانی دروس مذهبی را گذراند. امور چاپ و نشر روزنامهٔ «نهیب غرب» به او محول گردید و همکاری مستمری نیز با روزنامهٔ «مبارز همدان» داشت. در سال ۱۳۴۱ که مجلهٔ «پیک اسلام» به زعامت شادروان آقای آخوند نشر یافت، عهده دار طبع و ویرایش آن گردید که مطالب وی نیز در آن به چاپ رسیده است. در سال ۱۳۴۸ تحصیلات دانشگاهی ( رشتهٔ تاریخ ) را در دانشگاه تهران به پایان برد و ضمن آن که سردبیر مجلهٔ «وحید» بود، با گذراندن دورۀ مدیریت در وزارت کشور به سمت بخشدار یکی از شهرهای استان فارس گمارده شد، ولی اساتید کتاب شناس او را از این کار منصرف کردند و تصدی بخش عربیِ کتابخانهٔ مرکزی دانشگاه تهران را به وی محوّل نمودند که بیش از ۱ سال در آنجا کار کرد و سپس با عنوان کارشناس متون تاریخیِ مرکز مردم شناسی ایران به وزارت فرهنگ انتقال یافت.
در سال ۱۳۴۸ مبدأ تشکیل کنگره های سالانهٔ تحقیقات ایرانی، در کتابخانهٔ مرکزی دانشگاه تهران بود و تا آخر سال ۱۳۵۷ عضویت دائمی آن را برعهده داشت. به علاوه، در چندین کنگرۀ علمی داخل و خارج از کشور نیز مأموریت یافت، ازجمله: کنگرۀ جهانی ابوریحان بیرونی ( تهران، ۱۳۵۲ ) ، جشنواره جهان اسلام ( لندن، ۱۳۵۴ ) و المؤتمر الدولی للبیزره ( منعقد در امارات متحدۀ عربی، ابوظبی، ۱۳۵۴ ) نماینده اعزامی ایران بود.