پروکسیما قنطورس ( به انگلیسی: Proxima Centauri ) ( به لاتین: proximus, proxima, proximum به معنی «نزدیک» ) [ ۵] یک ستارهٔ کوتولهٔ سرخ با فاصلهٔ ۴٫۲۸ سال نوری و نزدیک ترین ستاره به زمین پس از خورشید است[ ۶] و در صورت فلکی قنطورس قرار دارد. این ستاره در سال ۱۹۱۵ م. و توسط رابرت اینز، رئیس رصدخانهٔ ملی آفریقای جنوبی کشف شد.
پروکسیما قنطورس جزئی از سامانهٔ ستاره ای آلفا قنطورس به شمار می آید و نزدیک ترین ستاره به خورشید ما است. از آنجایی که این ستاره نسبت به دیگر ستاره ها به زمین بسیار نزدیک است، می توان اندازهٔ قطر زاویه ای آن را به طور مستقیم اندازه گرفت که این مقدار یک هفتم قطر زاویه ای خورشید محاسبه شده است. پروکسیما قنطورس جرمی حدود یک هشتم جرم خورشید دارد و میانگین چگالی آن ۴۰ برابر خورشید است. [ پانویس ۱] و درخشندگی بسیار پائینی دارد، این یک ستاره شراره دار است[ ۷] و تغییرات زیادی در قدر ظاهری آن دیده می شود. [ ۸]
میدان مغناطیسی این ستاره از انتقال گرمای درون و بیرون ستاره تشکیل شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد پرتوهای ایکس منتشر شده از این ستاره بسیار به خورشید شباهت دارد[ ۹] و تولید انرژی پائین در ستاره نشان می دهد که این ستاره ۴ تریلیون سال دیگر در رشتهٔ اصلی خواهد ماند. [ ۱۰] یا حدود ۳۰۰ برابر سن جهان. [ ۱۱]
جست وجوهایی که جهت پیدا کردن همدم این ستاره انجام گرفته تاکنون ناموفق بوده است؛ اگرچه این تلاش ها نشان داد که این همدم می تواند فقط در کنار یک کوتولهٔ قهوه ای یا یک سیارهٔ پرجرم باشد. برای کشف این گونه اجرام، مأموریت فضایی تداخل سنجی نیز انجام شده است. از آنجا که پروکسیما قنطورس یک کوتولهٔ سرخ و یک ستارهٔ شعله زن است در صورت داشتن سیاره، این سیاره قطعاً فاقد زیست خواهد بود. پروکسیما قنطورس را به علت نزدیک بودن به عنوان یکی از گزینه های مسافرت میان ستاره ای پیشنهاد کرده اند. [ ۱۲]
رابرت اینز ( به انگلیسی: Robert Innes ) ، سرپرست رصدخانهٔ ملی آفریقای جنوبی در ژوهانسبورگ و در سال ۱۹۱۵ این ستاره را کشف کرد زیرا این جسم حرکت مخصوصی برابر حرکت آلفا قنطورس داشت. [ ۱۳] او همچنین نام این ستاره را پروکسیما قنطورس نامید. [ ۱۴] در سال ۱۹۱۷، در رصدخانهٔ سلطنتی کیپ هوپ گود اخترشناس هلندی جوان وت ( به هلندی: Joan Voûte ) ، اختلاف منظر این ستاره را اندازه گرفت و نشان داد که این ستاره دقیقاً همان فاصلهٔ آلفا قنطورس از زمین را دارد. [ ۱۵] در سال ۱۹۵۱ اخترشناس آمریکایی هارلو شپلی ( به انگلیسی: Harlow Shapley ) نشان داد که این ستاره یک نوع از ستارگان است که شعله هایی به شکل زبانه از خود بیرون می دهد. تصاویر بعدی نشان داد که این ستاره تا ۸ درصد در قدر ظاهری خود افزایش می یابد و بنابراین فعال ترین ستارهٔ شراره ای محسوب می شود. [ ۱۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپروکسیما قنطورس جزئی از سامانهٔ ستاره ای آلفا قنطورس به شمار می آید و نزدیک ترین ستاره به خورشید ما است. از آنجایی که این ستاره نسبت به دیگر ستاره ها به زمین بسیار نزدیک است، می توان اندازهٔ قطر زاویه ای آن را به طور مستقیم اندازه گرفت که این مقدار یک هفتم قطر زاویه ای خورشید محاسبه شده است. پروکسیما قنطورس جرمی حدود یک هشتم جرم خورشید دارد و میانگین چگالی آن ۴۰ برابر خورشید است. [ پانویس ۱] و درخشندگی بسیار پائینی دارد، این یک ستاره شراره دار است[ ۷] و تغییرات زیادی در قدر ظاهری آن دیده می شود. [ ۸]
میدان مغناطیسی این ستاره از انتقال گرمای درون و بیرون ستاره تشکیل شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد پرتوهای ایکس منتشر شده از این ستاره بسیار به خورشید شباهت دارد[ ۹] و تولید انرژی پائین در ستاره نشان می دهد که این ستاره ۴ تریلیون سال دیگر در رشتهٔ اصلی خواهد ماند. [ ۱۰] یا حدود ۳۰۰ برابر سن جهان. [ ۱۱]
جست وجوهایی که جهت پیدا کردن همدم این ستاره انجام گرفته تاکنون ناموفق بوده است؛ اگرچه این تلاش ها نشان داد که این همدم می تواند فقط در کنار یک کوتولهٔ قهوه ای یا یک سیارهٔ پرجرم باشد. برای کشف این گونه اجرام، مأموریت فضایی تداخل سنجی نیز انجام شده است. از آنجا که پروکسیما قنطورس یک کوتولهٔ سرخ و یک ستارهٔ شعله زن است در صورت داشتن سیاره، این سیاره قطعاً فاقد زیست خواهد بود. پروکسیما قنطورس را به علت نزدیک بودن به عنوان یکی از گزینه های مسافرت میان ستاره ای پیشنهاد کرده اند. [ ۱۲]
رابرت اینز ( به انگلیسی: Robert Innes ) ، سرپرست رصدخانهٔ ملی آفریقای جنوبی در ژوهانسبورگ و در سال ۱۹۱۵ این ستاره را کشف کرد زیرا این جسم حرکت مخصوصی برابر حرکت آلفا قنطورس داشت. [ ۱۳] او همچنین نام این ستاره را پروکسیما قنطورس نامید. [ ۱۴] در سال ۱۹۱۷، در رصدخانهٔ سلطنتی کیپ هوپ گود اخترشناس هلندی جوان وت ( به هلندی: Joan Voûte ) ، اختلاف منظر این ستاره را اندازه گرفت و نشان داد که این ستاره دقیقاً همان فاصلهٔ آلفا قنطورس از زمین را دارد. [ ۱۵] در سال ۱۹۵۱ اخترشناس آمریکایی هارلو شپلی ( به انگلیسی: Harlow Shapley ) نشان داد که این ستاره یک نوع از ستارگان است که شعله هایی به شکل زبانه از خود بیرون می دهد. تصاویر بعدی نشان داد که این ستاره تا ۸ درصد در قدر ظاهری خود افزایش می یابد و بنابراین فعال ترین ستارهٔ شراره ای محسوب می شود. [ ۱۶]
wiki: پروکسیما قنطورس