پروژهٔ منهتن، نام پروژه ای است که به ساخت بمب هسته ای انجامید و در زمان جنگ جهانی دوم از آن استفاده شد. این پروژه با محوریت آمریکا و همکاری بریتانیا و کانادا اجرا شد. از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۶ پروژه زیر نظر ژنرال شاخه مهندسی ارتش ایالات متحده، لسلی گروز بود. فیزیکدان هسته ای رابرت اوپنهایمر سرپرست آزمایشگاه لوس آلاموس ( این آزمایشگاه امروزه به نام آزمایشگاه ملی لوس آلاموس می باشد که با آزمایشگاه زمان جنگ متفاوت است و آن زمان به Project Y معروف بود ) طراح اصلی بمب ها بود. به مرور زمان پروژه تیوب الوی ( Tube Alloys ) بریتانیا نیز جذب پروژه منهتن گردید. پروژهٔ منهتن در ابتدا در سال ۱۹۳۹ میلادی با تیم و بودجه ای کوچک آغاز به کار کرد ولی منتهی به استخدام ۱۳۰٬۰۰۰ نفر و هزینه ای نزدیک به ۲ میلیارد دلار ( معادل ۲۹ میلیارد دلار سال ۲۰۲۳ ) شد. بالغ بر ۹۰٪ بودجه صرف ساخت کارخانجات جهت تولید مواد شکافا گردید و تنها ۱۰٪ بودجه صرف توسعهٔ خود بمب شد. پروسهٔ تحقیق و تولید در بیش از ۳۰ پایگاه در سراسر آمریکا، بریتانیا و کانادا انجام شد.
مقدمات تشکیل یک تیم پژوهشی برای ساخت سلاح هسته ای زمانی فراهم شد که در سال ۱۹۳۹ لئو زیلارد و آلبرت انیشتین در نامه ای به فرانکلین روزولت - رئیس جمهور وقت آمریکا - خواستار بررسی آن شدند که این نامه تأیید شد. پس از آن در سال ۱۹۴۲، فیزیکدانی به نام انریکو فرمی موفق شد یک واکنش هسته ای را در رآکتور خود که CP - 1 نام داشت، کنترل کند. نکتهٔ جالب اینکه CP - 1 در دانشگاه شیکاگو مستقر بود.
بعدها در ادامهٔ این پروژه، نخستین بمب اتم در ششم ژوئیهٔ سال ۱۹۴۵، در آزمایشگاه ملی لس آلاموس منفجر شد. یک ماه پس از این آزمایش، شهرهای هیروشیما و ناگاساکی در کشور ژاپن، هدف دو بمب اتمی قرار گرفتند. به دنبال آن آمریکایی ها دلایل بسیاری برای این کار اعلام کردند که یکی از آن ها پایان دادن سریع جنگ و جلوگیری از حملهٔ شوروی به ژاپن و کشته شدن بیشتر مردم و به تبع آن، حفظ جان هزاران عضو ارتش آمریکا بود. این اقدام موجب مرگ صد هزار نفر در آن زمان و بروز عواقب ناشی از تشعشعات هسته ای برای نسل های آینده شد.
بمب هسته ای قوی ترین سلاح مخربی است که بشر تاکنون مورد استفاده قرار داده است. با این وجود، دانشمندان بسیاری از مشارکت در ساخت سلاحی چنین ویران گر راضی به نظر می رسیدند، در زیر اظهارات دو تن از دانشمندانی که در این پروژه همکاری داشته اند آمده است:
مقدمات تشکیل یک تیم پژوهشی برای ساخت سلاح هسته ای زمانی فراهم شد که در سال ۱۹۳۹ لئو زیلارد و آلبرت انیشتین در نامه ای به فرانکلین روزولت - رئیس جمهور وقت آمریکا - خواستار بررسی آن شدند که این نامه تأیید شد. پس از آن در سال ۱۹۴۲، فیزیکدانی به نام انریکو فرمی موفق شد یک واکنش هسته ای را در رآکتور خود که CP - 1 نام داشت، کنترل کند. نکتهٔ جالب اینکه CP - 1 در دانشگاه شیکاگو مستقر بود.
بعدها در ادامهٔ این پروژه، نخستین بمب اتم در ششم ژوئیهٔ سال ۱۹۴۵، در آزمایشگاه ملی لس آلاموس منفجر شد. یک ماه پس از این آزمایش، شهرهای هیروشیما و ناگاساکی در کشور ژاپن، هدف دو بمب اتمی قرار گرفتند. به دنبال آن آمریکایی ها دلایل بسیاری برای این کار اعلام کردند که یکی از آن ها پایان دادن سریع جنگ و جلوگیری از حملهٔ شوروی به ژاپن و کشته شدن بیشتر مردم و به تبع آن، حفظ جان هزاران عضو ارتش آمریکا بود. این اقدام موجب مرگ صد هزار نفر در آن زمان و بروز عواقب ناشی از تشعشعات هسته ای برای نسل های آینده شد.
بمب هسته ای قوی ترین سلاح مخربی است که بشر تاکنون مورد استفاده قرار داده است. با این وجود، دانشمندان بسیاری از مشارکت در ساخت سلاحی چنین ویران گر راضی به نظر می رسیدند، در زیر اظهارات دو تن از دانشمندانی که در این پروژه همکاری داشته اند آمده است:
wiki: پروژه منهتن
پروژه منهتن (فیلم). پروژه منهتن ( انگلیسی: The Manhattan Project ) فیلمی در ژانر مهیج به کارگردانی مارشال بریکمن است که در سال ۱۹۸۶ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به جان لیسگو، سینتیا نیکسون و جیل آیکن بری اشاره کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: پروژه منهتن (فیلم)