پروژه شکوفه یا پروژه گل به همکاری مشترک ایران و اسرائیل در جهت ساخت موشک های دور برد گفته می شود که با پایان یافتن پادشاهی پهلوی منتفی شد. نام این پروژه از نام یکی از موشک های اسرائیلی Perah که کلمه ای عبری و بنام شکوفه است گرفته شد.
... [مشاهده متن کامل]
در میان پروژه های نظامی ای که میان ایران و اسراییل به صورت مشترک در جریان بود، پروژه شکوفه ( پروژه گل ) یکی از مهمترین آن ها به شمار می آمد. این پروژه بیشتر برای توسعه برد مفید نسخه جدید سلاح ها و موشک های ضد کشتی گابریل و به کارگیری آن ها در محدودهٔ ( ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتر ) متمرکز شده بود. در همین راستا در ۱۸ ژوئیه ۱۹۷۷ حسن طوفانیان معاون وزیر دفاع ایران، در سفری که به اسرائیل داشت، به دیدار موشه دایان، وزیر جنگ اسرائیل رفت. در این جلسه دربارهٔ ذی نفع بودن ایران از توسعه پروژه شکوفه که درآینده شامل زیردریایی حامل موشک هم می شد، بحث انجام شد و ایران نگرانی خود را از توسعه فناوری موشکی هند و پاکستان ابراز کرد. در طی یکسال بعد از این ملاقات، ایران مبلغ ۲۸۰ میلیون دلار حاصل از فروش نفت خود، به این پروژه اختصاص داد. برای پشتیبانی از این پروژه، یک گروه از متخصصان ایرانی شروع به ساخت یک سری از تأسیسات مونتاژ موشک در نزدیکی سیرجان که در جنوب ایران قرار دارد کردند و یک مرکز آزمایش موشکی نیز در نزدیکی رفسنجان دایر کردند.
بعد از اینکه پیشرفت تجهیزات نظامی ارتش عراق به شاه ثابت و مشهود شد، رابطه دیگری میان ایران و اسراییل در همکاری پروژهٔ شکوفه در اواخر سال ۱۹۷۷ به وجود آمد و همکاری دو کشور در تلاش برای مونتاژ موشک های آمریکایی و با تجهیزات ساخته شده توسط اسراییل که توانایی مجهز شدن به کلاهک هسته ای را دارا بودند، دیده می شد. ترکیبی از ناوبری موشک آمریکایی و تجهیزات راهبری و مورد مهم آن که اسراییل مجاز به اشتراک گذاری آن تجهیزات با دیگر کشورها نبود. اسرائیلی ها و ایرانی ها به صورت یکسان، ماهیت و اندازهٔ این طرح را از ایالات متحده آمریکا مخفی نگه داشتند و به صورت محرمانه این پروژه را در بین خودشان نگه داشته بودند.
در سال ۱۹۷۷، اسراییل ۱ میلیارد دلار از ارزش تسلیحاتی خود را برای معامله نفتی در عملیات شکوفه استفاده کرد. به صورت مشترک، ایران و اسراییل پروژه ساخت سلاح هسته ای با توانایی شلیک موشک سطح به سطح را آغاز کردند و مایل بودن همانند همتایان آمریکایی خودشان شوند. به نظر می رسد اسراییلی ها که بخشی از آن ها رابطه های مفسدانه ای را در پیش گرفته بودند با سیاست مداران رده بالای ایرانی و رهبران نظامی ایرانی از طریق هیاتی که تشکیل داده بودند، تسلیحات نظامی ایران را غنی می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
در میان پروژه های نظامی ای که میان ایران و اسراییل به صورت مشترک در جریان بود، پروژه شکوفه ( پروژه گل ) یکی از مهمترین آن ها به شمار می آمد. این پروژه بیشتر برای توسعه برد مفید نسخه جدید سلاح ها و موشک های ضد کشتی گابریل و به کارگیری آن ها در محدودهٔ ( ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتر ) متمرکز شده بود. در همین راستا در ۱۸ ژوئیه ۱۹۷۷ حسن طوفانیان معاون وزیر دفاع ایران، در سفری که به اسرائیل داشت، به دیدار موشه دایان، وزیر جنگ اسرائیل رفت. در این جلسه دربارهٔ ذی نفع بودن ایران از توسعه پروژه شکوفه که درآینده شامل زیردریایی حامل موشک هم می شد، بحث انجام شد و ایران نگرانی خود را از توسعه فناوری موشکی هند و پاکستان ابراز کرد. در طی یکسال بعد از این ملاقات، ایران مبلغ ۲۸۰ میلیون دلار حاصل از فروش نفت خود، به این پروژه اختصاص داد. برای پشتیبانی از این پروژه، یک گروه از متخصصان ایرانی شروع به ساخت یک سری از تأسیسات مونتاژ موشک در نزدیکی سیرجان که در جنوب ایران قرار دارد کردند و یک مرکز آزمایش موشکی نیز در نزدیکی رفسنجان دایر کردند.
بعد از اینکه پیشرفت تجهیزات نظامی ارتش عراق به شاه ثابت و مشهود شد، رابطه دیگری میان ایران و اسراییل در همکاری پروژهٔ شکوفه در اواخر سال ۱۹۷۷ به وجود آمد و همکاری دو کشور در تلاش برای مونتاژ موشک های آمریکایی و با تجهیزات ساخته شده توسط اسراییل که توانایی مجهز شدن به کلاهک هسته ای را دارا بودند، دیده می شد. ترکیبی از ناوبری موشک آمریکایی و تجهیزات راهبری و مورد مهم آن که اسراییل مجاز به اشتراک گذاری آن تجهیزات با دیگر کشورها نبود. اسرائیلی ها و ایرانی ها به صورت یکسان، ماهیت و اندازهٔ این طرح را از ایالات متحده آمریکا مخفی نگه داشتند و به صورت محرمانه این پروژه را در بین خودشان نگه داشته بودند.
در سال ۱۹۷۷، اسراییل ۱ میلیارد دلار از ارزش تسلیحاتی خود را برای معامله نفتی در عملیات شکوفه استفاده کرد. به صورت مشترک، ایران و اسراییل پروژه ساخت سلاح هسته ای با توانایی شلیک موشک سطح به سطح را آغاز کردند و مایل بودن همانند همتایان آمریکایی خودشان شوند. به نظر می رسد اسراییلی ها که بخشی از آن ها رابطه های مفسدانه ای را در پیش گرفته بودند با سیاست مداران رده بالای ایرانی و رهبران نظامی ایرانی از طریق هیاتی که تشکیل داده بودند، تسلیحات نظامی ایران را غنی می کردند.
