الگو:اجراپذیر ( رایانش )
در رایانش، کد اجراپذیر یا فایل اجراپذیر یا برنامه ی اجراپذیر، که به اختصار به آن اجراپذیر می گویند، باعث می شود که یک رایانه «عملیات های مشخص شده توسط دستورالعمل های کد شده»[ ۱] را اجرا کند که این برخلاف فایل داده است که باید توسط یک برنامه ی تجزیه کننده به یک چیز معنادار تبدیل شود.
تعبیر و تفسیر دقیق آن به کاربرد بستگی دارد. [ ۲] معمولاً «دستورالعمل ها» به معنی دستورالعمل های کد ماشین به منظور اجرا بر روی پردازنده ی فیزیکی است. در برخی زمینه ها ممکن است که یک فایل که حاوی دستورات بایت کد یا زبان اسکریپت نویسی است، اجراپذیر در نظر گرفته شود.
فایل های اجراپذیر را می توانند به صورت دستی به زبان ماشین نوشته شده باشند؛ اگرچه بسیار آسان تر است که یک برنامه را به شکل کد منبع در یک زبان برنامه نویسی سطح بالا نوشت که درک آن برای انسان آسان تر است. در برخی موارد نیز ممکن است کد منبع به زبان اسمبلی نوشته شود به شکلی که توسط انسان قابل خواندن باشد و همزمان با دستورالعمل های کد ماشین ارتباط نزدیکی داشته باشد. یک زبان برنامه نویسی سطح بالا توسط یک کامپایلر با به کد ماشین اجراپذیر و یا به نوعی آبجکت فایلِ حاوی کد ماشین اجراناپذیر ( غیر اجراپذیر ) تبدیل می شود؛ به فرایند معادل آن بر روی کد منبع زبان اسمبلی، اسمبلی ( مونتاژ ) گفته می شود. چندین آبجکت فایل به یکدیگر می پیوندند تا یک اجراپذیر ساخته شود. آبجکت فایل ها - - چه اجراپذیر باشند یا نباشند - - معمولاً در یک ساختار محموله مانند فرمت اجرایی و مرتبط ( ELF ) قرار دارند. [ ۳] آنگاه این ساختارها هستند که مولد کد ماشین هستند؛ به عنوان مثال، آن را به بخش هایی مانند text. ( کد اجراپذیر ) ، داده ( متغیرهای ایستا ) و rodata. ( ثابت های ایستا ) تقسیم می کند.
به جهت آن که بتوان فایل اجراپذیر را روی یک سیستم ( مانند یک سیستم عامل، سفت افزار یا بارگذار بوت ) اجرا کرد، باید با رابط دودویی نرم افزار ( ABI ) دستگاه مطابقت داشته باشد. [ ۴] معمولاً خیلی ساده، یک فایل به وسیله ی بارگزاری آن فایل روی حافظه و پرش به آغاز فضای آدرس و سپس اجرا از آن جا، اجرا می شود؛ اما در رابط های پیچیده تر، فایل های اجراپذیر دارای ابرداده ی اضافی هستند که نقطه ی ورود را مشخص می کند. به عنوان مثال، در ELF، نقطه ی ورود به وسیله ی میدان e_entry در سرآمد مشخص می شود که بیانگر آدرس حافظه ( مجازی ) است که در آن باید اجرا را آغاز کرد. در GCC ( کلکسیون کامپایلرهای گنو ) ، این میدان توسط پیونده دهنده براساس نماد start_ تعیین می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر رایانش، کد اجراپذیر یا فایل اجراپذیر یا برنامه ی اجراپذیر، که به اختصار به آن اجراپذیر می گویند، باعث می شود که یک رایانه «عملیات های مشخص شده توسط دستورالعمل های کد شده»[ ۱] را اجرا کند که این برخلاف فایل داده است که باید توسط یک برنامه ی تجزیه کننده به یک چیز معنادار تبدیل شود.
تعبیر و تفسیر دقیق آن به کاربرد بستگی دارد. [ ۲] معمولاً «دستورالعمل ها» به معنی دستورالعمل های کد ماشین به منظور اجرا بر روی پردازنده ی فیزیکی است. در برخی زمینه ها ممکن است که یک فایل که حاوی دستورات بایت کد یا زبان اسکریپت نویسی است، اجراپذیر در نظر گرفته شود.
فایل های اجراپذیر را می توانند به صورت دستی به زبان ماشین نوشته شده باشند؛ اگرچه بسیار آسان تر است که یک برنامه را به شکل کد منبع در یک زبان برنامه نویسی سطح بالا نوشت که درک آن برای انسان آسان تر است. در برخی موارد نیز ممکن است کد منبع به زبان اسمبلی نوشته شود به شکلی که توسط انسان قابل خواندن باشد و همزمان با دستورالعمل های کد ماشین ارتباط نزدیکی داشته باشد. یک زبان برنامه نویسی سطح بالا توسط یک کامپایلر با به کد ماشین اجراپذیر و یا به نوعی آبجکت فایلِ حاوی کد ماشین اجراناپذیر ( غیر اجراپذیر ) تبدیل می شود؛ به فرایند معادل آن بر روی کد منبع زبان اسمبلی، اسمبلی ( مونتاژ ) گفته می شود. چندین آبجکت فایل به یکدیگر می پیوندند تا یک اجراپذیر ساخته شود. آبجکت فایل ها - - چه اجراپذیر باشند یا نباشند - - معمولاً در یک ساختار محموله مانند فرمت اجرایی و مرتبط ( ELF ) قرار دارند. [ ۳] آنگاه این ساختارها هستند که مولد کد ماشین هستند؛ به عنوان مثال، آن را به بخش هایی مانند text. ( کد اجراپذیر ) ، داده ( متغیرهای ایستا ) و rodata. ( ثابت های ایستا ) تقسیم می کند.
به جهت آن که بتوان فایل اجراپذیر را روی یک سیستم ( مانند یک سیستم عامل، سفت افزار یا بارگذار بوت ) اجرا کرد، باید با رابط دودویی نرم افزار ( ABI ) دستگاه مطابقت داشته باشد. [ ۴] معمولاً خیلی ساده، یک فایل به وسیله ی بارگزاری آن فایل روی حافظه و پرش به آغاز فضای آدرس و سپس اجرا از آن جا، اجرا می شود؛ اما در رابط های پیچیده تر، فایل های اجراپذیر دارای ابرداده ی اضافی هستند که نقطه ی ورود را مشخص می کند. به عنوان مثال، در ELF، نقطه ی ورود به وسیله ی میدان e_entry در سرآمد مشخص می شود که بیانگر آدرس حافظه ( مجازی ) است که در آن باید اجرا را آغاز کرد. در GCC ( کلکسیون کامپایلرهای گنو ) ، این میدان توسط پیونده دهنده براساس نماد start_ تعیین می شود.
wiki: پروژه امتیازی کامپایلر