پرون

پرون ( سیریلیک: Перун ) بلندمرتبه ترین ایزد در میان ایزدان اساطیر اسلاو است. پرون ایزد تندر و آذرخش است. دیگر صفات منسوب به پرون مرتبط است با آتش، کوه، بلوط، زنبق، عقاب، گنبد آسمان، اسب، ارابه، جنگ افزار، چکش، تبر ( تبر پرون ) ، تیر و جنگ. پرون نخست با جنگ افزار سنگی و بعد فلزی مربوط بود. او در شمال نام های دیگری داشت، مانند پیرکوناس و پروُن. این ایزد را در بیشتر جاها تکریم می کردند و سخت از او می هراسیدند. نقش پرون بارورکردن زمین با غنایم جنگی و باردار کردن مادر زمین به واسطه باران و رعدوبرق بود. بلوط، درخت ترس آور او بود که فکر می کردند برق آسمانی را جذب می کند.
پرون را به عنوان مردی خشن با ریشی مسین توصیف می کنند. او سوار بر گردونه ای آهنی است که یک قوچ غول آسا آن را در آسمان می کشد و تبری بزرگ و گاه چکش بر دوش دارد. او تبر را به سوی بدکاران پرتاب می کند و این تبر همیشه به سوی او بازمی گردد. هرجا که او اقامت می گزید، روی کوه یا بر بالاترین شاخهٔ درخت بلوط عظیم پیکر، آنجا را مرکز زمین به شمار می آوردند. پرون بر شرایط آب وهوایی طبیعت نظارت داشت و بدین گونه در فصل درو، همه جا او را می پرستیدند.