پرولاکتین ( به انگلیسی: Prolactin ) هورمونی پروتئینی است که از هیپوفیز پیشین ترشح می شود و پس از تولد نوزاد ترشح آن در بدن مادر افزایش می یابد. پرولاکتین فعالیت دستگاه ایمنی را افزایش می دهد.
پرولاکتین هورمونی پروتئینی است که در جانوران مختلف تنوع زیادی دارد. به طور مثال در ماهی ها پرولاکتین A و B وجود دارد. پرولاکتین در انسان ساختاری شبیه هورمون رشد دارد و با اندازه های مختلف ۱۶ تا ۲۲ کیلو دالتون یا بزرگ تر می باشد. این هورمون توسط سلول های لاکتوتروف در قسمت پیشین هیپوفیز ترشح می شود؛ هر چند در دسیدوآی رحم باردار، میومتر رحم، پستان، گلبول های سفید و پروستات نیز تولید می شود.
... [مشاهده متن کامل]
ترشح ضربان دار پرولاکتین با آزاد شدن هورمون هایی از هیپوتالاموس ( به اصطلاح هورمون های آزاد کننده ) تنظیم می شود. به نظر می رسد دوپامین با اثر بر گیرنده های D2 عامل مهارکننده اصلی ترشح پرولاکتین است. هورمون آزادکننده تیروتروپین ( TRH ) ، غذا خوردن و درمان با استروژن موجب تحریک ترشح پرولاکتین می شوند؛ بنابراین در کم کاری تیروئید افزایش تولید پرولاکتین دیده می شود. مانند سایر هورمون های مترشحه از آدنوهیپوفیز ترشح پرولاکتین نیز طی شبانه روز تغییر دارد. ( حداکثر ترشح آن طی خواب و حداقل آن بین ۱۰ صبح تا ۱۲ ظهر است. )
این هورمون در انسان اثر محرک و افزایش دهنده تولید شیر در پستان ها را دارد و زیادی ترشح آن موجب آمنوره و ناباروری می شود. البته بیش از سیصد عملکرد مختلف برای این هورمون در مهره داران گزارش شده است. در انسان این هورمون در متابولیسم، عملکرد سیستم ایمنی و پانکراس نیز نقش دارد. پرولاکتین با مهار ترشح GnRH از علل ناباروری در دوران شیردهی است.
افزایش پرولاکتین با مهار ترشح GnRH موجب مهار ترشح پالسی گونادوتروپین ها می شود و در نتیجه افزایش ناگهانی LH در وسط سیکل را متوقف می کند این امر منجر به عدم انجام تخمک گذاری یا کاهش آن می شود. پرولاکتین روند تولید آندروژن آدرنال را تحریک می کند. افزایش آندروژن می تواند سبب افزایش وزن و پرمویی گردد.
افزایش پرولاکتین خون یک بیماری نسبتاً شایع است که می تواند منجر به اختلالات عادات ماهیانه و ناباروری در خانم ها و اختلالات جنسی در مردان شود. یکی از علائم مهم آن در خانم ها ترشح نابجای شیر و اختلالات قاعدگی مانند آمنوره می باشد. علت اصلی آن اغلب آدنوم هیپوفیز ( تومور خوش خیم در قاعده هیپوفیز ) است؛ بنابراین توصیه می شود که برای تمام بیماران مبتلا به هایپرپرولاکتینوما، یک سی تی اسکن یا MRI از منطقة sella turcica نیز انجام شود. پرولاکتینوما علت ۲۰–۱۵٪ موارد آمنوره ثانویه است. مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، آرامبخش ها و داروهای ضد تهوع نیز محتمل است.
پرولاکتین هورمونی پروتئینی است که در جانوران مختلف تنوع زیادی دارد. به طور مثال در ماهی ها پرولاکتین A و B وجود دارد. پرولاکتین در انسان ساختاری شبیه هورمون رشد دارد و با اندازه های مختلف ۱۶ تا ۲۲ کیلو دالتون یا بزرگ تر می باشد. این هورمون توسط سلول های لاکتوتروف در قسمت پیشین هیپوفیز ترشح می شود؛ هر چند در دسیدوآی رحم باردار، میومتر رحم، پستان، گلبول های سفید و پروستات نیز تولید می شود.
... [مشاهده متن کامل]
ترشح ضربان دار پرولاکتین با آزاد شدن هورمون هایی از هیپوتالاموس ( به اصطلاح هورمون های آزاد کننده ) تنظیم می شود. به نظر می رسد دوپامین با اثر بر گیرنده های D2 عامل مهارکننده اصلی ترشح پرولاکتین است. هورمون آزادکننده تیروتروپین ( TRH ) ، غذا خوردن و درمان با استروژن موجب تحریک ترشح پرولاکتین می شوند؛ بنابراین در کم کاری تیروئید افزایش تولید پرولاکتین دیده می شود. مانند سایر هورمون های مترشحه از آدنوهیپوفیز ترشح پرولاکتین نیز طی شبانه روز تغییر دارد. ( حداکثر ترشح آن طی خواب و حداقل آن بین ۱۰ صبح تا ۱۲ ظهر است. )
این هورمون در انسان اثر محرک و افزایش دهنده تولید شیر در پستان ها را دارد و زیادی ترشح آن موجب آمنوره و ناباروری می شود. البته بیش از سیصد عملکرد مختلف برای این هورمون در مهره داران گزارش شده است. در انسان این هورمون در متابولیسم، عملکرد سیستم ایمنی و پانکراس نیز نقش دارد. پرولاکتین با مهار ترشح GnRH از علل ناباروری در دوران شیردهی است.
افزایش پرولاکتین با مهار ترشح GnRH موجب مهار ترشح پالسی گونادوتروپین ها می شود و در نتیجه افزایش ناگهانی LH در وسط سیکل را متوقف می کند این امر منجر به عدم انجام تخمک گذاری یا کاهش آن می شود. پرولاکتین روند تولید آندروژن آدرنال را تحریک می کند. افزایش آندروژن می تواند سبب افزایش وزن و پرمویی گردد.
افزایش پرولاکتین خون یک بیماری نسبتاً شایع است که می تواند منجر به اختلالات عادات ماهیانه و ناباروری در خانم ها و اختلالات جنسی در مردان شود. یکی از علائم مهم آن در خانم ها ترشح نابجای شیر و اختلالات قاعدگی مانند آمنوره می باشد. علت اصلی آن اغلب آدنوم هیپوفیز ( تومور خوش خیم در قاعده هیپوفیز ) است؛ بنابراین توصیه می شود که برای تمام بیماران مبتلا به هایپرپرولاکتینوما، یک سی تی اسکن یا MRI از منطقة sella turcica نیز انجام شود. پرولاکتینوما علت ۲۰–۱۵٪ موارد آمنوره ثانویه است. مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، آرامبخش ها و داروهای ضد تهوع نیز محتمل است.
کم میلی
پرولاکتین هورمونی مترشحه از هیپوفیز قدامی است که نقش اصلی آن تولید شیر در پستان مادر بعد از زایمان می باشد.