پرِوُسْت، پیِر (۱۷۵۱ـ۱۸۳۹)(Prevost, Pierre)
فیزیک دان سوئیسی. نخستین بار در ۱۷۹۱ نشان داد همۀ اجسام، صرف نظر از میزان گرمی و سردی آن ها، از خود تابش گرمایی گسیل می کنند. دیدگاه مسلط آن زمان سردی را ناشی از ورود سرما به درون جسم تلقی می کرد. مخالفت پروست با این دیدگاه جهش بزرگی برای شناخت مفهوم انرژی بود. پروست در ژنو زاده شد. بسیار به مطالعه و سیروسیاحت مشغول بود. یک سال استاد ادبیات دانشگاه ژنو بود سپس برای ترجمۀ نمایش نامه ای یونانی در پاریس مشغول کار شد. در ۱۷۸۶ به ژنو بازگشت و به فعالیت سیاسی پرداخت. و به علاوه در زمینه های مغناطیس و گرما کارهای پژوهشی اش را ادامه داد. از ۱۷۹۳ تا ۱۸۲۳ استاد فلسفه و فیزیک عمومی دانشگاه ژنو بود. در اواخر عمر، به بررسی فرآیند سالخوردگی در انسان پرداخت. او خود را موضوع مطالعه و مشاهده قرار داد و از همۀ علایم پیشرفت پیری در ذهن و جسم، و آنچه در آینه مشاهده می شد، به تفصیل یادداشت برداشت. با آزمایش به این نتیجه رسید که در دمای یکسان، جذب و دفع تابش در اجسامی که بافتِ زبر و رنگ تیره دارند نسبت به اجسام لطیف و دارای رنگ روشن بیشتر است. او گرما را به صورت شاره ای متشکل از ذرات درنظر گرفت که منجر به عرضۀ نظریۀ پروست دربارۀ تبادل گرما شد. بنا به این نظریه اگر چند جسم با دماهای متفاوت در کنار هم قرار بگیرند، از طریق تابش آن قدر گرما مبادله می کنند تا همه به دمایی یکسان برسند. در صورتی که میزان جذب گرما در این اجسام به اندازۀ گرمایی باشد که از طریق تابش به محیط اطراف دفع می کنند، دمای آن ها ثابت خواهد ماند.
فیزیک دان سوئیسی. نخستین بار در ۱۷۹۱ نشان داد همۀ اجسام، صرف نظر از میزان گرمی و سردی آن ها، از خود تابش گرمایی گسیل می کنند. دیدگاه مسلط آن زمان سردی را ناشی از ورود سرما به درون جسم تلقی می کرد. مخالفت پروست با این دیدگاه جهش بزرگی برای شناخت مفهوم انرژی بود. پروست در ژنو زاده شد. بسیار به مطالعه و سیروسیاحت مشغول بود. یک سال استاد ادبیات دانشگاه ژنو بود سپس برای ترجمۀ نمایش نامه ای یونانی در پاریس مشغول کار شد. در ۱۷۸۶ به ژنو بازگشت و به فعالیت سیاسی پرداخت. و به علاوه در زمینه های مغناطیس و گرما کارهای پژوهشی اش را ادامه داد. از ۱۷۹۳ تا ۱۸۲۳ استاد فلسفه و فیزیک عمومی دانشگاه ژنو بود. در اواخر عمر، به بررسی فرآیند سالخوردگی در انسان پرداخت. او خود را موضوع مطالعه و مشاهده قرار داد و از همۀ علایم پیشرفت پیری در ذهن و جسم، و آنچه در آینه مشاهده می شد، به تفصیل یادداشت برداشت. با آزمایش به این نتیجه رسید که در دمای یکسان، جذب و دفع تابش در اجسامی که بافتِ زبر و رنگ تیره دارند نسبت به اجسام لطیف و دارای رنگ روشن بیشتر است. او گرما را به صورت شاره ای متشکل از ذرات درنظر گرفت که منجر به عرضۀ نظریۀ پروست دربارۀ تبادل گرما شد. بنا به این نظریه اگر چند جسم با دماهای متفاوت در کنار هم قرار بگیرند، از طریق تابش آن قدر گرما مبادله می کنند تا همه به دمایی یکسان برسند. در صورتی که میزان جذب گرما در این اجسام به اندازۀ گرمایی باشد که از طریق تابش به محیط اطراف دفع می کنند، دمای آن ها ثابت خواهد ماند.
wikijoo: پروست،_پیر_(۱۷۵۱ـ۱۸۳۹)