پرورنین

پرورنین ( Prorenin ) پیش ساز غیرفعال رنین است که به طور عمده به وسیله کلیه ها ساخته می شود و غلظت پلاسمایی آن حدود ده برابر رنین است.
پرورنین، پیس ساز غیرفعال رنین است. رنین، یک محدودکننده سرعت در تولید آنژیوتانسین II در سیستم رنین - آنژیوتانسین - آلدوسترون است. این سیستم در تنظیم فشارخون و هومئوستاز سدیم - پتاسیم نقش دارد. با آن که رنینِ تولید شده در کلیه ظاهراً مسئول اصلی تولید آنژیوتانسین II در گردش خون است، اما برخی از اثرات نامبرده در بالا ممکن است با واسطه سیستم های رنین - آنژیوتانسین موضعی انجام شود. در انسان، کلیه منبع اصلی پرورنین است. در کلیه ها پرورنین به وسیله فعالیت آنزیمی به رنین تبدیل می شود. رنین با تأثیر آنزیمی بر آنژیوتانسینوژن، باعث ایجاد یک پپتید ۱۰ اسیدآمینه ای می شود که آنژیوتانسین I نام دارد. آنژیوتانسین I خصوصیات خفیف منقبض کنندهٔ عروق دارد، اما برای بروز تغییرات شدید در عملکرد گردش خون کافی نیست. رنین نیم تا یک ساعت در خون مانده و در طی این مدت، میزان بیشتری آنژیوتانسین I تولید می کند.
ظرف چند ثانیه تا چند دقیقه پس از تولید آنژیوتانسین I، دو اسیدآمینهٔ دیگر هم از آنژیوتانسین I جدا می شوند و در نتیجه یک پپتید ۸ اسیدآمینه ای به نام آنژیوتانسین II تولید می شود. تقریباً کل این تبدیل که در هنگام عبور خون از مویرگ های کوچک ریه انجام می شود، توسط آنزیمی به نام آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE ) که در اندوتلیوم عروق ریوی قرار دارد، کاتالیز می شود. آنزیوتانسین II علاوه بر این که در ریه ها ایجاد می شود، در بافت های دیگری از قبیل کلیه ها نیز به صورت موضعی و هم چنان توسط آنزیم مبدل تولید می شود.