( پرورش آموز ) پرورش آموز. [ پ َرْ وَ رِ ] ( نف مرکب ) علم و حکمت آموز. اشارت به ذات حق تعالی. صاحب ادب و علم و حکمت. معلم. صاحب مجاهده و سلوک. پیر. مرشد. هادی. ( تتمه برهان ).
فرهنگ فارسی
( پرورش آموز ) ( اسم )۱- علم و حکمت آموز معلم پیر مرشد هادی . ۲- صاحب علم و حکمت آموز معلم پیر مرشد هادی . ۲- صاحب علم و حکمت و ادب .
