پروتون - کی، که طبق شاخص گراو با نام پروتون ۸کی۸۲می یا به اختصار ۸کی۸۲کی نیز شناخته می شود، موشکی روسی بود که پیش از توسط شوروی به عنوان پرتابگر حامل محلموله به فضا به کار می رفته است. این موشک از سری موشک پروتون مشتق شده. این سری از موشک توسط کروچینف ساخته و در ایستگاه شماره ۸۱ و ۲۰۰ از بایکونور به فضا پرتاب می شد. این موشک تا زمان به روزرسانی آن به نوع پروتون - ام، استفاده می شد. آخرین پرتاب وی نیز در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۱۲، یعنی ۳۱۱مین پرتابش، صورت گرفت.
ماهواره بر پروتون - کی از سه مرحله تشکیل شده است. ۳۰ پرتاب با همین پیکربندی انجام گردید. محلموله های پرتون - کی شامل تمام پرتاب های صورت گرفته توسط شوروی اعم از ایستگاه فضایی سالیوت، تمام قطعات میر و نیز زاریا و زیوزدا از ایستگاه فضایی بین الملی بود. البته تنها یک بخش از ایستگاه فضایی میر با پروتون پرتاب نشد، ماژول داکینگ، چرا که این قطعه توسط شاتل فضاییی ایلات متحده به فضا پرتاب شد.
مانند سایر خانوادهٔ موشک ها، پرتون - کی سوخت این موشک نیز توسط دی متیل هیدرازین نامتقارن و دی نیتروژن تترااکسید تأمین می شود. این سوخت نیازی به جرقه برای آغاز کار نداشته و به صورت سوخت هایپرگل است و توانایی نگهدار در دمای محیط را نیز داراست. این موضوع باعث جلوگیری از «خطای دمای پایین» می گردد در نتیجه موشک قادر است تا زمان زیادی با سوخت پر در ایستگاه پرتابی ساکن باقی بماند بدون اینکه خطر انفجار سوخت متوجه موشک باشد.
اجزای پروتون در کارخانه هایی نزیدیک مسکو ساخته و سپس بر روی ریل برای اسمبلی نهایی به ایستگاه پرتابی فرستاده می شود. اولین طبقه ( مرحله ) موشک پرتون - کی شامل تانک اکسیدکننده و شش تانک سوخت پایه ایی است. این بخش از مرحلهٔ دوم جدا خواهد شد. مرحلهٔ دوم موشک با انفصال بخش اول آغاز به کار می نماید.
مرحلهٔ اول موشک از شش موتور آردی - ۲۵۳ استفاده می نماید که توسط والنتین گلوشکو طراحی شده است. هر موتور آردی - ۲۵۳ از احتراق مرحله بندی شده سود می برد.
سومین مرحله از این موشک از موتورهای آردی - ۰۲۱۰ بهره برده که از چهار فشاردهنده ورنیر به همراه سامانه های معمول تشکیل شده است. ورنیرها ( تنظیم کننده درجه ) فرمان دهنده هستند و جهت حرکت را تعیین می نمایند و نیاز به حرکت حلقوی موتور اصلی را برطرف می نماید. همچنین به جداسازی مرحله نهایی موشک کمک نموده و به عنوان یک موتور یوال ایج عمل می نماید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماهواره بر پروتون - کی از سه مرحله تشکیل شده است. ۳۰ پرتاب با همین پیکربندی انجام گردید. محلموله های پرتون - کی شامل تمام پرتاب های صورت گرفته توسط شوروی اعم از ایستگاه فضایی سالیوت، تمام قطعات میر و نیز زاریا و زیوزدا از ایستگاه فضایی بین الملی بود. البته تنها یک بخش از ایستگاه فضایی میر با پروتون پرتاب نشد، ماژول داکینگ، چرا که این قطعه توسط شاتل فضاییی ایلات متحده به فضا پرتاب شد.
مانند سایر خانوادهٔ موشک ها، پرتون - کی سوخت این موشک نیز توسط دی متیل هیدرازین نامتقارن و دی نیتروژن تترااکسید تأمین می شود. این سوخت نیازی به جرقه برای آغاز کار نداشته و به صورت سوخت هایپرگل است و توانایی نگهدار در دمای محیط را نیز داراست. این موضوع باعث جلوگیری از «خطای دمای پایین» می گردد در نتیجه موشک قادر است تا زمان زیادی با سوخت پر در ایستگاه پرتابی ساکن باقی بماند بدون اینکه خطر انفجار سوخت متوجه موشک باشد.
اجزای پروتون در کارخانه هایی نزیدیک مسکو ساخته و سپس بر روی ریل برای اسمبلی نهایی به ایستگاه پرتابی فرستاده می شود. اولین طبقه ( مرحله ) موشک پرتون - کی شامل تانک اکسیدکننده و شش تانک سوخت پایه ایی است. این بخش از مرحلهٔ دوم جدا خواهد شد. مرحلهٔ دوم موشک با انفصال بخش اول آغاز به کار می نماید.
مرحلهٔ اول موشک از شش موتور آردی - ۲۵۳ استفاده می نماید که توسط والنتین گلوشکو طراحی شده است. هر موتور آردی - ۲۵۳ از احتراق مرحله بندی شده سود می برد.
سومین مرحله از این موشک از موتورهای آردی - ۰۲۱۰ بهره برده که از چهار فشاردهنده ورنیر به همراه سامانه های معمول تشکیل شده است. ورنیرها ( تنظیم کننده درجه ) فرمان دهنده هستند و جهت حرکت را تعیین می نمایند و نیاز به حرکت حلقوی موتور اصلی را برطرف می نماید. همچنین به جداسازی مرحله نهایی موشک کمک نموده و به عنوان یک موتور یوال ایج عمل می نماید.
wiki: پروتون کی