پروتوفمینیسم

رویکرد فمینیستی یا همان زنانه گرایی در فکر غرب، ابتدا از گرایشی اجتماعی برای از بین بردن تبعیض های حاکم بر جامعه، ریشه کنی نظام های سلطه بر زنان و به دست آوردن جایگاهی برابر و در برخی زمینه ها، حتی بالاتر از مردان، آغاز شد. اما به تدریج، با تکیه بر عنصر «تغییر در وضع موجود»، که زاییده نگاه مردسالارانه به مسائل بود، جای خود را در دیگر زمینه های علوم باز کرد. فمینیست ها دریافتند برای این که بتوانند به آرمان های خود دست یابند، باید ایجاد تغییر را در عمیق ترین سطح نظام های مردسالار نشانه بگیرند و مطالبات خود را از محدوده اجتماعی فراتر ببرند و به عناصری که سبب پدید آمدن چنین نگاهی در جوامع گردیده است، بپردازند. از این رو، به بازبینی در فلسفه و معرفت شناسی، که مدعی بودند برآمده از منظر مردانه است، روی آوردند. اما پیش تر، برای رسیدن به چنین درکی نیاز بود که جریان ها و فعالیت های تاریخی ای شکل گرفته باشد.
اگرچه فمینیسم به عنوان یک نهضت، کم تر از دو قرن است که در صحنه اجتماع بشری ظاهر شده است، ولی دفاع از حقوق زنان و جنبش های مربوط به آن، دارای سابقه ای دیرینه است. تلقی انسان درجه دوم از زنان، یکی از عوامل مهم ظهور این جنبش ها محسوب می شود. در این سنت فکری، بحث بر این موضوع متمرکز بوده که آیا زن انسان است؟ آیا زن در وهم و خیال خدا شکل گرفته است؟ آیا زن مخلوق کامل خدا یا نسخه ناقص مرد است؟ آیا مرد و زن مساوی اند؟ همه این مباحث، با توجه به مقامات سنتی، کتاب مقدس و پدران کلیسا صورت گرفت و از قرون وسطی تا رنسانس ادامه داشت.