پروتئین های غشای سراسری

پروتئین غشای سراسری یک یا گروهی از پروتئین هاست که به طور همیشگی به غشاء پلاسمایی سلول پیوسته است. توده های کروی شکل که در لایهٔ دوطبقه چربی شناورند، اینها پروتئین های غشا هستند که بخش اعظم آنها را گلیکو پروتئین ها تشکیل می دهند. دو گونه پروتئین در غشا وجود دارد: پروتئین غشای درونی یا سرتاسری که در همهٔ قطر غشا نفوذ می کنند و پروتئین های خارجی که فقط به یک سمت غشا می چسبند و در آن نفوذ نمی کنند. شمار بسیاری از پروتئین غشای درونی مجراهای ساختاری ایجاد می کنند که از راه آنها مولکول های آب و مواد محلول درآب به ویژه یون ها می توانند بین مایع بیرون سلولی و درون سلولی انتشار یابند. این مجراهای پروتئینی دارای ویژگی های انتخابی نیز هستند که واپخش گزینشی برخی مواد به میزان بیشتر از مواد دیگر را امکان پذیر می سازند. شمار دیگر از پروتئین غشائی درونی به عنوان پروتئین های حامل برای جابجایی موادی عمل می کنند که در غیر این صورت نمی توانستند از لایهٔ دوطبقه چربی نفوذ کنند. گاهی نیز این پروتئین های حامل مواد را در جهتی خلاف جهت پخش طبیعی آنها جابجا می کنند که «انتقال فعال» نامیده می شوند. شمار دیگری از پروتئین غشائی درونی نقش آنزیمی دارند. پروتئین های پیرامونی بیشتر روی سطح درونی پوسته وجود دارند و غالباً به یکی از پروتئین غشائی درونی چسبیده اند. این پروتئین های پیرامونی تقریباً به طور کامل نقش آنزیمی یا نقش دیگر سازمان دهنده های درون یاخته ای را دارا می باشند.
چنین پروتئین هایی را تنها می توان به کمک زداینده ها، حلال های غیرقطبی، یا عوامل واسرشتنده از پوستهٔ یاخته جدا کرد.