پروتئین بنس جونز

پروتئین بنس جونز ( انگلیسی: Bence Jones protein ) یک پروتئین گلوبولین مونوکلونال یا زنجیره سبک ایمونوگلوبولین است که در ادرار یافت می شود و وزن مولکولی آن ۲۲ تا ۲۴ کیلو دالتون است. تشخیص پروتئین بنس جونز ممکن است نشان دهنده مولتیپل میلوما یا ماکروگلوبولینمی والدنشتروم باشد.
پروتئین های بنس جونز به ویژه در زمینه تظاهرات ارگان هدف مانند نارسایی کلیه، ضایعات استخوانی لیتیک ( یا «پانچ شده» ) ، کم خونی یا شمار زیادی از سلول های پلاسما در مغز استخوان بیماران، تشخیص دهنده مولتیپل میلوم هستند. پروتئین های بنس جونز در ۲/۳ موارد مولتیپل میلوما وجود دارد. [ ۱]
پروتئین ها زنجیره های سبک ایمونوگلوبولین ( پاراپروتئین ها ) هستند و توسط سلول های پلاسما نئوپلاستیک تولید می شوند. آنها می توانند کاپا ( بیشتر اوقات ) یا لامبدا باشند. زنجیره های سبک می توانند قطعات ایمونوگلوبولین یا ایمونوگلوبولین های همگن منفرد باشند. [ ۲] آنها در ادرار در نتیجه کاهش قابلیت فیلتراسیون کلیه به دلیل نارسایی کلیوی یافت می شوند، که گاهی اوقات ناشی از هیپرکلسمی از کلسیم آزاد شده در اثر تخریب استخوان ها، کم آبی بدن به دلیل پلی اوره، آمیلوئیدوز یا از خود زنجیره های سبک است. زنجیره های سبک در طول تاریخ با گرم کردن یک نمونه ادرار ( که باعث رسوب پروتئین می شود ) و اکنون با الکتروفورز ادرار غلیظ شناسایی شده اند. اخیراً، سنجش های زنجیره سبک آزاد سرم در شماری از مطالعات منتشر شده مورد استفاده قرار گرفته اند که نشان دهنده برتری نسبت به آزمایش های ادراری است، به ویژه برای بیمارانی که سطوح پایینی از زنجیره های سبک آزاد مونوکلونال تولید می کنند، همان طور که در میلوم مولتیپل[ ۳] [ ۴] [ ۵] غیر ترشحی و آمیلوئیدوز AL دیده می شود. [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸]
پروتئین بنس جونز توسط پزشک انگلیسی هنری بنس جونز در سال ۱۸۴۷ توصیف و در سال ۱۸۴۸ مطالب آن منتشر شد. [ ۹]