پروتئین انتقال غشاء ( یا صرفاً انتقال دهنده ) پروتئینی است که در جابه جایی یون ها، مولکول های کوچک، یا درشت مولکول ها از میان غشاء زیستی مشارکت دارد. پروتئین های ترابر پروتئین های غشاءی درونی هستند؛ بدین معنی که درون غشاءی که مواد را از میان آن جابه جا می کنند، قرار داشته و تمامی عرض غشاء را می پوشانند. این پروتئین ها می توانند به روش پخش تسهیل یافته یا انتقال فعال در جابه جایی مواد کمک کنند.
در روش پخش تسهیل یافته پروتئین های ترابر در عدم حضور ورودی انرژی جابه جایی مواد شیمیایی از میان غشاء را سرعت می دهند؛ در نتیجه، مواد شیمیایی منتقل شده می توانند در جهت شیب غلظت حرکت کنند.
پروتئین های ترابر هم چنین در روش انتقال فعال، که بنابر تعریف نیاز به ورودی انرژی دارد، استفاده می شوند.
طبقه بندی ترابرهای تراغشاءی با توجه به TCDB و مثال هایی از ترابرهای با ساختار سه بعدی شناخته شده:
۱. کانال ها/حفره ها
• ۲. ترابرهای ناشی از پتانسیل الکتروشیمیایی
• انتقال گلوکوز
• وی - ای تی پی ایز
• ترابرهای یونی
• ای تی پی ایز Na+/K+
• پمپ پروتونی
• ای تی پی ایز هیدروژن پتاسیم
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر روش پخش تسهیل یافته پروتئین های ترابر در عدم حضور ورودی انرژی جابه جایی مواد شیمیایی از میان غشاء را سرعت می دهند؛ در نتیجه، مواد شیمیایی منتقل شده می توانند در جهت شیب غلظت حرکت کنند.
پروتئین های ترابر هم چنین در روش انتقال فعال، که بنابر تعریف نیاز به ورودی انرژی دارد، استفاده می شوند.
طبقه بندی ترابرهای تراغشاءی با توجه به TCDB و مثال هایی از ترابرهای با ساختار سه بعدی شناخته شده:
۱. کانال ها/حفره ها
• ۲. ترابرهای ناشی از پتانسیل الکتروشیمیایی
• انتقال گلوکوز
• وی - ای تی پی ایز
• ترابرهای یونی
• ای تی پی ایز Na+/K+
• پمپ پروتونی
• ای تی پی ایز هیدروژن پتاسیم
wiki: پروتئین انتقال غشاء