پروانه آرام شونده. پروانه آرام شونده ( به انگلیسی: Slowed rotor ) یک روش است که در برخی از بالگردها به کار می رود. در بسیاری از بالگردها، سرعت گردش پروانه اصلی بالگرد و پروانه دم آن همیشه ثابت است. با کاهش دادن سرعت گردش پروانه در پرواز کروز می توان مصرف سوخت را کاهش داد تا بالگرد در حالت کم مصرف قرار بگیرد. با کاستن دور موتور در هواچرخ و بالگرد آمیخته سرعت گردش پروانه آنها نیز کم می شود بنابراین برای رسیدن به این دستاورد، باید دو عدد بالچه برای بالگرد درنظر گرفته شود تا بالچه ها نیز بخشی از نیروی برآر را تأمین کند.
در یک بالگرد معمولی، نیروی برآر و پیش رانش به وسیلهٔ پروانه اصلی بالگرد فراهم می شوند. [ ۱] مهندسان به این نتیجه رسیدند که اگر دو عدد بال به بدنهٔ بالگرد اضافه کنند، می توان در پرواز رو به جلو بخشی از نیروی پروانه اصلی را کاهش داد تا مصرف سوخت کاهش یابد. در پهپاد بوئینگ ای۱۶۰ هامینگ برد مهندسان بوئینگ دور موتور بالگرد را تا ۸۵ درصد کاهش دادند که موجب شد ۱۹درصد در مصرف سوخت صرفه جویی شود. گرچه این روش بهینه نبوده و روش دیگری توسط کارشناسان مورد بررسی قرار گرفته که تنها ویژهٔ بالگردهای دوموتوره است. به این گونه که با خاموش کردن کامل یکی از موتورها می توان مصرف سوخت را از ۲۵ تا ۴۰ درصد کاهش داد، درحالی که نیرو و ایمنی کافی برای پرواز در نمودار ارتفاع - سرعت بالگرد همچنان فراهم باشد. [ ۲] [ ۱] [ ۱] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، «خوآن دلا سییروا» بنیانگذار هواگردسازی سییروا پژوهش های زیادی در این باره انجام داد و دریافت که در حرکت رو به جلوی هواچرخ، نوک تیغهٔ پیشرو سرعت زیادی نسبت به بادهای روبرو دارد و ممکن است مشکل ساز شده و باعث واماندگی در پروانه پسرو گردد. همزمان با او یک مهندس آمریکایی به نام «هارولد فردریک پیت کیرن» بنیانگذار هواگردسازی پیت کیرن نیز به این موضوع پی برد و ایده ای برای افزایش بازده و سرعت هواچرخ هایش ارائه داد. او با اضافه کردن یک بالچه با هواچرخ، بخش زیادی از نیروی پسار را از بین برد تا فشار از روی پروانه بزرگ و کوچک هواچرخ برداشته شود. به این صورت که در پیت کیرن پی سی ای - ۲ توانست در سال ۱۹۳۲ میلادی، سرعت ۱۸۹ کیلومتر درساعت را با این هواچرخ تجربه کند. در سال ۱۹۵۵ شرکت آمریکایی مک دانل توانست با ساختن بالگرد آمیخته ایکس وی - ۱ برای نخستین بار در تاریخ سرعت ۳۱۰ کیلومتر درساعت را با یک بالگرد تجربه کند. [ ۶] [ ۷] [ ۸] در دهه ۱۹۶۰ میلادی شرکت لاکهید، بالگرد آمیخته لاکهید ای اچ - ۵۶ چه یه نه را بعنوان یک طرح آزمایشی ارائه کرد که توانست به رکورد جهانی پرواز یک بالگرد دست پیدا کند. چه یه نه در سال ۱۹۶۵ به سرعت ۴۳۸ کیلومتر درساعت رسید ولی بنا به تصمیم پنتاگون به تولید انبوه نرسید. [ ۹] تقریباً در همان دوران در دهه ۱۹۶۰ میلادی، بالگرد آمیخته پیاسکی ۱۶ - اچ ارائه شد که ۳۷۰ کیلومتر درساعت سرعت داشت و آن نیز به تولید انبوه نرسید. [ ۱۰] در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، بل ۵۳۳ توانست رکورد جهانی برای سرعت یک بالگرد را جابجا کرده و به سرعت ۵۰۹ کیلومتر درساعت دست یابد. [ ۱۱] [ ۱۲] پژوهش ها در این زمینه همچنان در دست انجام هستند. در قرن ۲۱ بالگرد آمیخته یوروکوپتر ایکس۳ نیز توانست به سرعت ۴۸۷ کیلومتر درساعت دست یابد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر یک بالگرد معمولی، نیروی برآر و پیش رانش به وسیلهٔ پروانه اصلی بالگرد فراهم می شوند. [ ۱] مهندسان به این نتیجه رسیدند که اگر دو عدد بال به بدنهٔ بالگرد اضافه کنند، می توان در پرواز رو به جلو بخشی از نیروی پروانه اصلی را کاهش داد تا مصرف سوخت کاهش یابد. در پهپاد بوئینگ ای۱۶۰ هامینگ برد مهندسان بوئینگ دور موتور بالگرد را تا ۸۵ درصد کاهش دادند که موجب شد ۱۹درصد در مصرف سوخت صرفه جویی شود. گرچه این روش بهینه نبوده و روش دیگری توسط کارشناسان مورد بررسی قرار گرفته که تنها ویژهٔ بالگردهای دوموتوره است. به این گونه که با خاموش کردن کامل یکی از موتورها می توان مصرف سوخت را از ۲۵ تا ۴۰ درصد کاهش داد، درحالی که نیرو و ایمنی کافی برای پرواز در نمودار ارتفاع - سرعت بالگرد همچنان فراهم باشد. [ ۲] [ ۱] [ ۱] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، «خوآن دلا سییروا» بنیانگذار هواگردسازی سییروا پژوهش های زیادی در این باره انجام داد و دریافت که در حرکت رو به جلوی هواچرخ، نوک تیغهٔ پیشرو سرعت زیادی نسبت به بادهای روبرو دارد و ممکن است مشکل ساز شده و باعث واماندگی در پروانه پسرو گردد. همزمان با او یک مهندس آمریکایی به نام «هارولد فردریک پیت کیرن» بنیانگذار هواگردسازی پیت کیرن نیز به این موضوع پی برد و ایده ای برای افزایش بازده و سرعت هواچرخ هایش ارائه داد. او با اضافه کردن یک بالچه با هواچرخ، بخش زیادی از نیروی پسار را از بین برد تا فشار از روی پروانه بزرگ و کوچک هواچرخ برداشته شود. به این صورت که در پیت کیرن پی سی ای - ۲ توانست در سال ۱۹۳۲ میلادی، سرعت ۱۸۹ کیلومتر درساعت را با این هواچرخ تجربه کند. در سال ۱۹۵۵ شرکت آمریکایی مک دانل توانست با ساختن بالگرد آمیخته ایکس وی - ۱ برای نخستین بار در تاریخ سرعت ۳۱۰ کیلومتر درساعت را با یک بالگرد تجربه کند. [ ۶] [ ۷] [ ۸] در دهه ۱۹۶۰ میلادی شرکت لاکهید، بالگرد آمیخته لاکهید ای اچ - ۵۶ چه یه نه را بعنوان یک طرح آزمایشی ارائه کرد که توانست به رکورد جهانی پرواز یک بالگرد دست پیدا کند. چه یه نه در سال ۱۹۶۵ به سرعت ۴۳۸ کیلومتر درساعت رسید ولی بنا به تصمیم پنتاگون به تولید انبوه نرسید. [ ۹] تقریباً در همان دوران در دهه ۱۹۶۰ میلادی، بالگرد آمیخته پیاسکی ۱۶ - اچ ارائه شد که ۳۷۰ کیلومتر درساعت سرعت داشت و آن نیز به تولید انبوه نرسید. [ ۱۰] در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، بل ۵۳۳ توانست رکورد جهانی برای سرعت یک بالگرد را جابجا کرده و به سرعت ۵۰۹ کیلومتر درساعت دست یابد. [ ۱۱] [ ۱۲] پژوهش ها در این زمینه همچنان در دست انجام هستند. در قرن ۲۱ بالگرد آمیخته یوروکوپتر ایکس۳ نیز توانست به سرعت ۴۸۷ کیلومتر درساعت دست یابد.
wiki: پروانه آرام شونده