پرواز ۵۹۳ اروفلوت یک پرواز مسافربری معمولی بود که از فرودگاه بین المللی شرمتیوو در مسکو به فرودگاه کای تک در هونگ کونگ می رفت. در ۲۳ مارس ۱۹۹۴، هواپیمای ایرباس ای۳۱۰–۳۰۴ اروفلوت در استان کمروو، روسیه به کوه خورد و تمام ۶۳ مسافر و ۱۲ خدمه آن کشته شدند.
شواهدی مبنی بر مشکلات فنی پیدا نشد. صدای کابین خلبان و دستگاه های ضبط داده های پروازی نشان دادند که دختر ۱۲ساله و پسر ۱۶ساله خلبان پشت فرمان هواپیما بودند. پسر خلبان ندانسته کنترل خلبان خودکار ای۳۱۰ هواپیما را غیرفعال کرده بود. پس خلبان خودکار کاملاً غیرفعال شد و هواپیما یک شیرجه تقریباً عمودی زد. علی رغم تلاش برای کنترل هواپیما، افسر اول زیادی آن را بالا کشید و هواپیما دچار واماندگی و چرخش شد. خلبان ها توانست دوباره هواپیما را تراز کند ولی از ارتفاع ایمن خیلی پایین آمد و به کوه برخورد کرد. تمام ۷۵ سرنشین آن، در دم جان دادند.
در ۲۳ مارس ۱۹۹۴، هواپیما از فرودگاه بین المللی شرمتیوو در مسکو به مقصد فرودگاه کای تک در هونگ کونگ به راه افتاد. ۷۵ سرنشین داشت که ۶۳نفرشان مسافر بودند. [ ۱]
این نخستین پرواز بین المللی خلبان دو فرزند خلبان کوردینسکی بود و آن ها را به کابین آورد. [ ۲] پنج نفر در کابین بودند: کوردینسکی، دستیار خلبان پیسکاریوف، فرزندان کوردینسکی ( الدار و یانا ) و خلبانی دیگر به نام ولادیمیر ماکاروف. [ ۳]
کوردینسکی خلبان خودکار را فعال کرد و برخلاف قوانین، فرزندانش را پشت دستگاه کنترل نشاند. [ ۴] اول، دخترش یانا روی صندلی سمت چپ خلبان نشست. کمی بعد، پسرش الدار روی صندی خلبان نشست. برخلاف خواهرش به ستون کنترل دست زد و به مدت ۳۰ ثانیه خلبان خودکار را غیرفعال کرد. این موضوع باعث شد کامپیوتر پرواز، قسمت متحرک بال را به حالت کنترل دستی درآورد ولی همچنان کنترل دیگر سیستم ها را در دست داشته باشد. یک چراغ بی صدا روشن شد تا خلبانان متوجه این مسئله جزئی شوند. ظاهراً خلبانان به سیگنال های هشدار صدادار عادت داشتند و متوجه نشدند. [ ۵]
الدار پیش از همه متوجه مشکل شد. کمی بعد، نشانگر مسیر پرواز عوض شد. خلبانان ۹ ثانیه گیج شدند و در این مدت، هواپیما تقریباً ۹۰ درجه کج شد. ای۳۱۰ نمی تواند هم ارتفاع را حفظ کند و هم چنین چرخش تیزی داشته باشد، پس هواپیما سریع پایین آمد. افزایش نیروی گرانش کنترل دوباره را برای خلبان و خدمه بسیار دشوار کرد. خلبان خودکار دیگر قسمت های متحرک بال را کنترل نمی کرد، سراغ کنترل های دیگرش رفت و دماغه را بالا آورد. در نتیجه، هواپیما کم کم دچار واماندگی شد و خلبان خودکار کاملاً غیرفعال شد. چراغ نشانگر دوم روشن شد و خلبانان متوجه این موضوع شدند. همزمان صفحه نمایش خلبان خودکار خاموش شد. برای مقابله با واماندگی، یک سیستم خودکرار دماغه را پایین آورد و آن را دچار شیرجه ناگهانی کرد. [ ۶] با کاهش نیروی گرانش، کوردینسکی روی صندلی اش نشست. پیسکاریوف توانست هواپیما را از حالت شیرجه خارج کند ولی آن را در حالت صعود عمودی قرار داد. با اینکه کوردینسکی و پیسکاریوف کنترل را بدست گرفتند و بال ها را تراز کردند، نفهمیدند چقدر کاهش ارتفاع داده اند. هواپیما با سرعت عمودی بالا، حدوداً ۷۰متر در ثانیه، دچار سانحه شد و تمام ۷۵ سرنشین آن کشته شدند. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشواهدی مبنی بر مشکلات فنی پیدا نشد. صدای کابین خلبان و دستگاه های ضبط داده های پروازی نشان دادند که دختر ۱۲ساله و پسر ۱۶ساله خلبان پشت فرمان هواپیما بودند. پسر خلبان ندانسته کنترل خلبان خودکار ای۳۱۰ هواپیما را غیرفعال کرده بود. پس خلبان خودکار کاملاً غیرفعال شد و هواپیما یک شیرجه تقریباً عمودی زد. علی رغم تلاش برای کنترل هواپیما، افسر اول زیادی آن را بالا کشید و هواپیما دچار واماندگی و چرخش شد. خلبان ها توانست دوباره هواپیما را تراز کند ولی از ارتفاع ایمن خیلی پایین آمد و به کوه برخورد کرد. تمام ۷۵ سرنشین آن، در دم جان دادند.
در ۲۳ مارس ۱۹۹۴، هواپیما از فرودگاه بین المللی شرمتیوو در مسکو به مقصد فرودگاه کای تک در هونگ کونگ به راه افتاد. ۷۵ سرنشین داشت که ۶۳نفرشان مسافر بودند. [ ۱]
این نخستین پرواز بین المللی خلبان دو فرزند خلبان کوردینسکی بود و آن ها را به کابین آورد. [ ۲] پنج نفر در کابین بودند: کوردینسکی، دستیار خلبان پیسکاریوف، فرزندان کوردینسکی ( الدار و یانا ) و خلبانی دیگر به نام ولادیمیر ماکاروف. [ ۳]
کوردینسکی خلبان خودکار را فعال کرد و برخلاف قوانین، فرزندانش را پشت دستگاه کنترل نشاند. [ ۴] اول، دخترش یانا روی صندلی سمت چپ خلبان نشست. کمی بعد، پسرش الدار روی صندی خلبان نشست. برخلاف خواهرش به ستون کنترل دست زد و به مدت ۳۰ ثانیه خلبان خودکار را غیرفعال کرد. این موضوع باعث شد کامپیوتر پرواز، قسمت متحرک بال را به حالت کنترل دستی درآورد ولی همچنان کنترل دیگر سیستم ها را در دست داشته باشد. یک چراغ بی صدا روشن شد تا خلبانان متوجه این مسئله جزئی شوند. ظاهراً خلبانان به سیگنال های هشدار صدادار عادت داشتند و متوجه نشدند. [ ۵]
الدار پیش از همه متوجه مشکل شد. کمی بعد، نشانگر مسیر پرواز عوض شد. خلبانان ۹ ثانیه گیج شدند و در این مدت، هواپیما تقریباً ۹۰ درجه کج شد. ای۳۱۰ نمی تواند هم ارتفاع را حفظ کند و هم چنین چرخش تیزی داشته باشد، پس هواپیما سریع پایین آمد. افزایش نیروی گرانش کنترل دوباره را برای خلبان و خدمه بسیار دشوار کرد. خلبان خودکار دیگر قسمت های متحرک بال را کنترل نمی کرد، سراغ کنترل های دیگرش رفت و دماغه را بالا آورد. در نتیجه، هواپیما کم کم دچار واماندگی شد و خلبان خودکار کاملاً غیرفعال شد. چراغ نشانگر دوم روشن شد و خلبانان متوجه این موضوع شدند. همزمان صفحه نمایش خلبان خودکار خاموش شد. برای مقابله با واماندگی، یک سیستم خودکرار دماغه را پایین آورد و آن را دچار شیرجه ناگهانی کرد. [ ۶] با کاهش نیروی گرانش، کوردینسکی روی صندلی اش نشست. پیسکاریوف توانست هواپیما را از حالت شیرجه خارج کند ولی آن را در حالت صعود عمودی قرار داد. با اینکه کوردینسکی و پیسکاریوف کنترل را بدست گرفتند و بال ها را تراز کردند، نفهمیدند چقدر کاهش ارتفاع داده اند. هواپیما با سرعت عمودی بالا، حدوداً ۷۰متر در ثانیه، دچار سانحه شد و تمام ۷۵ سرنشین آن کشته شدند. [ ۷]
wiki: پرواز ۵۹۳ اروفلوت