پرواز فضایی مداری ( یا پرواز مداری ) ( به انگلیسی: orbital spaceflight ( یا orbital flight ) ) ، به یک پرواز فضایی گفته می شود که در طی آن فضاپیما در یک مسیر پروازی قرار می گیرد که در آن جا می تواند برای حداقل یک دور در آن مدار در فضا باقی بماند. در مورد زمین؛ برای دست یافتن به چنین مداری، فضاپیما باید در مسیر پروازی آزاد به دور زمین باشد که دارای فرازایی در اوج دست کم بالاتر از ۱۰۰ کیلومتر باشد؛ که این فاصله حداقل طبق یک توافق، مرز فضا است. فضاپیما برای باقی ماندن در مدار در این ارتفاع، نیاز است که دارای سرعت مداری تقریبی ۷٫۸ کیلومتر بر ثانیه باشد ( حدود ۲۸۰۰۰ کیلومتر در ساعت ) . سرعت مداری لازم برای ماندن در مدارهای بالاتر، کمتر است، اما برای رسیدن به آن مدارها، دلتا - وی بیشتری مورد نیاز است.
به دلیل پسار اتمسفری، پایین ترین فرازایی که در آن یک شی بتواند در مداری دایره ای، یک چرخش را بدون پیشرانش کامل کند، تقریباً برابر ۱۵۰ کیلومتر است.
اصطلاح پرواز فضایی مداری، اغلب برای تمایز گذاشتن با پرواز زیر مداری استفاده می شود، که در طی آن فضاپیما به فضا می رسد، ولی حضیضی بسیار پایین دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه دلیل پسار اتمسفری، پایین ترین فرازایی که در آن یک شی بتواند در مداری دایره ای، یک چرخش را بدون پیشرانش کامل کند، تقریباً برابر ۱۵۰ کیلومتر است.
اصطلاح پرواز فضایی مداری، اغلب برای تمایز گذاشتن با پرواز زیر مداری استفاده می شود، که در طی آن فضاپیما به فضا می رسد، ولی حضیضی بسیار پایین دارد.
wiki: پرواز فضایی مداری