سال ۱۹۵۱ میلادی شاهد اکتشاف گستردهٔ فضا توسط ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی با استفاده از راکت های زیر مداری بود. در این سال، شوروی نخستین مجموعه پرتاب های آزمایشی زیست پزشکی خود را تا ارتفاع کرانهٔ ۱۰۰ کیلومتری فضا ( توصیف شده توسط فدراسیون بین المللی هوانوردی ) انجام داد. [ ۱] در این میان، چندین آژانس آمریکایی نیز در این سال بیش از شش پرتاب مطالعاتی موشک های ژرفاسنج را انجام دادند. نیروی دریایی ایالات متحده در اوت ۱۹۵۱ موشک ژرفاسنج وایکینگ خود را برای هفتمین بار پس از سال ۱۹۴۹، و این بار تا ارتفاع ۲۱۹ کیلومتر ( ۱۳۶ مایل ) پرتاب کرد.
توسعهٔ راکت های قدرت مندتر از راکت آلمانی وی - ۲ مربوط به دوران جنگ جهانی دوم که آغازگر دوران پروازهای فضایی بود نیز، توسط این دو ابرقدرت ادامه یافت. اتحاد جماهیر شوروی، با توسعهٔ موشک آر - ۲، که قادر به حمل یک تن مواد منفجره ( دو برابر بیشتر از مدل پیشین خود ) بود، به پیشرفت هایی فراتر از موشک آر - ۱ خود ( کپی از موشک وی - ۲ آلمان ) دست یافت. اگرچه تولید این موشک بالستیک دوربرد بعداً در سال ۱۹۵۱ لغو شد، اما پروژهٔ توسعهٔ موشک آر - ۵، که دستیابی به آن محتمل تر بود، کلید خود. نیروی هوایی و نیروی زمینی ایالات متحده هر دو نخستین پروژه های موشک بالستیک خود پس از موشک وی - ۲ را آغاز کردند؛ نام موشک نیروی هوایی اتلس و نام موشک نیروی زمینی رداستون بود.
نیروی زمینی ایالات متحده، نیروی هوایی ایالات متحده و آزمایشگاه فیزیک کاربردی به استفاده از راکت آئروبی در انواع مختلفی از پروازهای موشک های ژرفاسنج با هدف مطالعات در زمینهٔ فیزیک، آیرونومی، تصویربرداری، هواشناسی و زیست پزشکی ادامه دادند و در این سال مجموعاً ۱۱ پرتاب انجام شد. [ ۲] دو مورد از این پروازها، نخستین مأموریت های زیست پزشکی فضایی بودند. این پروازها، که توسط نیروی هوایی آمریکا انجام شدند، و حامل چندین موش و میمون بودند، ( به همراه سومین پرواز در سال ۱۹۵۲ ) نشان دادند که قرار گرفتن در معرض شتاب، جاذبهٔ کاهش یافته و تشعشعات کیهانی در ارتفاعات بالا برای مدت کم ( حدود ۱۵ دقیقه ) تأثیرات منفی قابل توجهی ندارد. [ ۳]
نسل نخست موشک های ژرفاسنج وایکینگ ساختهٔ نیروی دریایی آمریکا با پرتاب وایکینگ ۷، که تنها پرتاب راکت های وایکینگ در سال ۱۹۵۱ بود، به اوج عملکرد خود رسید. این راکت که در ۷ اوت از حوزه موشکی وایت سندز در نیومکزیکو پرتاب شد، رکورد ارتفاع پرتاب جهان برابر با ۲۱۹ کیلومتر ( ۱۳۶ مایل ) را به نام خود ثبت کرد. [ ۴] : ۱۶۷–۱۷۱، ۲۳۶
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتوسعهٔ راکت های قدرت مندتر از راکت آلمانی وی - ۲ مربوط به دوران جنگ جهانی دوم که آغازگر دوران پروازهای فضایی بود نیز، توسط این دو ابرقدرت ادامه یافت. اتحاد جماهیر شوروی، با توسعهٔ موشک آر - ۲، که قادر به حمل یک تن مواد منفجره ( دو برابر بیشتر از مدل پیشین خود ) بود، به پیشرفت هایی فراتر از موشک آر - ۱ خود ( کپی از موشک وی - ۲ آلمان ) دست یافت. اگرچه تولید این موشک بالستیک دوربرد بعداً در سال ۱۹۵۱ لغو شد، اما پروژهٔ توسعهٔ موشک آر - ۵، که دستیابی به آن محتمل تر بود، کلید خود. نیروی هوایی و نیروی زمینی ایالات متحده هر دو نخستین پروژه های موشک بالستیک خود پس از موشک وی - ۲ را آغاز کردند؛ نام موشک نیروی هوایی اتلس و نام موشک نیروی زمینی رداستون بود.
نیروی زمینی ایالات متحده، نیروی هوایی ایالات متحده و آزمایشگاه فیزیک کاربردی به استفاده از راکت آئروبی در انواع مختلفی از پروازهای موشک های ژرفاسنج با هدف مطالعات در زمینهٔ فیزیک، آیرونومی، تصویربرداری، هواشناسی و زیست پزشکی ادامه دادند و در این سال مجموعاً ۱۱ پرتاب انجام شد. [ ۲] دو مورد از این پروازها، نخستین مأموریت های زیست پزشکی فضایی بودند. این پروازها، که توسط نیروی هوایی آمریکا انجام شدند، و حامل چندین موش و میمون بودند، ( به همراه سومین پرواز در سال ۱۹۵۲ ) نشان دادند که قرار گرفتن در معرض شتاب، جاذبهٔ کاهش یافته و تشعشعات کیهانی در ارتفاعات بالا برای مدت کم ( حدود ۱۵ دقیقه ) تأثیرات منفی قابل توجهی ندارد. [ ۳]
نسل نخست موشک های ژرفاسنج وایکینگ ساختهٔ نیروی دریایی آمریکا با پرتاب وایکینگ ۷، که تنها پرتاب راکت های وایکینگ در سال ۱۹۵۱ بود، به اوج عملکرد خود رسید. این راکت که در ۷ اوت از حوزه موشکی وایت سندز در نیومکزیکو پرتاب شد، رکورد ارتفاع پرتاب جهان برابر با ۲۱۹ کیلومتر ( ۱۳۶ مایل ) را به نام خود ثبت کرد. [ ۴] : ۱۶۷–۱۷۱، ۲۳۶
wiki: پرواز فضایی در ۱۹۵۱