پرواز شماره ۱۷۱ هواپیمایی ساها در ۳۱ فروردین ۱۳۸۴ از فرودگاه بین المللی کیش به مقصد فرودگاه بین المللی مهرآباد در تهران پرواز کرد اما در هنگام فرود دچار حادثه شد و در رودخانه کن سقوط کرد.
کاپیتان قجاوند خلبان بوئینگ ۷۰۷ حادثه دیده شرکت هواپیمایی ساها گفت: اگر قسمت تخریب شده رودخانه کن، انتهای باند فرودگاه مهرآباد را قطع نکرده بود به احتمال قریب به یقین هواپیما داخل رودخانه نمی افتاد و این حادثه به وقوع نمی پیوست.
... [مشاهده متن کامل]
کاپیتان قجاوند در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار دفتر خبری واحد مرکزی خبر در شمال شرق تهران با بیان اینکه باید انتهای باند فرودگاه به مسافت ۳۰۵ متر معادل هزار فوت برای استفاده هواپیما در مواقع اضطراری ادامه پیدا کند؛ افزود سیل این قسمت را که روی رودخانه کن بود از بین برده است و هواپیما به این دلیل درون این رودخانه افتاد.
وی به مؤثر نبودن اقدامات لازم برای نگه داشتن هواپیما بعد از فرود روی باند اشاره کرد و گفت با عیبی که در هواپیما ایجاد شده بود سیستم ترمز عمل نمی کرد. کاپیتان قجاوند افزود بنا به وظایف خود باید تعادل هواپیما را روی باند نگه می داشتم تا بال آن که قسمت سوخت رسانی هواپیماست آتش نگیرد و این کار را هم انجام دادم. وی به وضع آشفته ای که هنگام حادثه در داخل هواپیما ایجاد شده بود اشاره کرد و گفت با مشاهده ناگهانی رودخانه بلافاصله هواپیما را به سمت راست مقابل تپه خاکی هدایت کردم و هواپیما بعد از برخورد با این تپه داخل رودخانه کن افتاد. کاپیتان قجاوند افزود در این هنگام برق همه قسمتهای هواپیما قطع شد، موتور دوم آن در سمت چپ آتش گرفت و موتور سوم نیز از جا کنده شد. وی تصریح کرد از نظر من مناسبترین راه برای تخلیه مسافران دربهای سمت راست جلوی هواپیما بود که گروه پروازی، مهمانداران و خودم به مدت پنج دقیقه این کار را به خوبی انجام دادیم. وی اضافه کرد به علت اضطراب زیاد و ازدحام، مسافران سخنان گروه پروازی و مهمانداران را نمی شنیدند یا به آنها عمل نمی کردند. قجاوند تصریح کرد بعد از اینکه کار تخلیه هواپیما انجام شد بعضی مسافران به سمت رودخانه حرکت کردند و داخل آب که به شدت جریان داشت افتادند. وی در پاسخ به این پرسش که چرا مسافران بعد از تخلیه به سمت خشکی هدایت نشدند یا چرا از دربهای عقب هواپیما خارج نشدند گفت اگر این کار از قسمت عقب هواپیما انجام می شد مسافران روی بتن های موجود در محل می افتادند و به علت وجود موتورها و بنزین امکان انفجار هواپیما وجود داشت لذا بهترین راه دربهای قسمت جلوی هواپیما بود.
کاپیتان قجاوند خلبان بوئینگ ۷۰۷ حادثه دیده شرکت هواپیمایی ساها گفت: اگر قسمت تخریب شده رودخانه کن، انتهای باند فرودگاه مهرآباد را قطع نکرده بود به احتمال قریب به یقین هواپیما داخل رودخانه نمی افتاد و این حادثه به وقوع نمی پیوست.
... [مشاهده متن کامل]
کاپیتان قجاوند در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار دفتر خبری واحد مرکزی خبر در شمال شرق تهران با بیان اینکه باید انتهای باند فرودگاه به مسافت ۳۰۵ متر معادل هزار فوت برای استفاده هواپیما در مواقع اضطراری ادامه پیدا کند؛ افزود سیل این قسمت را که روی رودخانه کن بود از بین برده است و هواپیما به این دلیل درون این رودخانه افتاد.
وی به مؤثر نبودن اقدامات لازم برای نگه داشتن هواپیما بعد از فرود روی باند اشاره کرد و گفت با عیبی که در هواپیما ایجاد شده بود سیستم ترمز عمل نمی کرد. کاپیتان قجاوند افزود بنا به وظایف خود باید تعادل هواپیما را روی باند نگه می داشتم تا بال آن که قسمت سوخت رسانی هواپیماست آتش نگیرد و این کار را هم انجام دادم. وی به وضع آشفته ای که هنگام حادثه در داخل هواپیما ایجاد شده بود اشاره کرد و گفت با مشاهده ناگهانی رودخانه بلافاصله هواپیما را به سمت راست مقابل تپه خاکی هدایت کردم و هواپیما بعد از برخورد با این تپه داخل رودخانه کن افتاد. کاپیتان قجاوند افزود در این هنگام برق همه قسمتهای هواپیما قطع شد، موتور دوم آن در سمت چپ آتش گرفت و موتور سوم نیز از جا کنده شد. وی تصریح کرد از نظر من مناسبترین راه برای تخلیه مسافران دربهای سمت راست جلوی هواپیما بود که گروه پروازی، مهمانداران و خودم به مدت پنج دقیقه این کار را به خوبی انجام دادیم. وی اضافه کرد به علت اضطراب زیاد و ازدحام، مسافران سخنان گروه پروازی و مهمانداران را نمی شنیدند یا به آنها عمل نمی کردند. قجاوند تصریح کرد بعد از اینکه کار تخلیه هواپیما انجام شد بعضی مسافران به سمت رودخانه حرکت کردند و داخل آب که به شدت جریان داشت افتادند. وی در پاسخ به این پرسش که چرا مسافران بعد از تخلیه به سمت خشکی هدایت نشدند یا چرا از دربهای عقب هواپیما خارج نشدند گفت اگر این کار از قسمت عقب هواپیما انجام می شد مسافران روی بتن های موجود در محل می افتادند و به علت وجود موتورها و بنزین امکان انفجار هواپیما وجود داشت لذا بهترین راه دربهای قسمت جلوی هواپیما بود.
