پرهازه. [ پ َزَ / زِ] ( اِ ) رکوی سوخته و چوب پوسیده که بر زبر سنگ چخماق نهند و چخماق بزنند تا آتش در آن درگیرد و آنرا پده و خف و پود نیز گویند. ( جهانگیری ) ( برهان قاطع ).
فرهنگ معین
(پَ زِ یا زَ ) ( اِ. ) رکوی سوخته و چوب پوسیده که بر زیر سنگ چخماق نهند و چخماق زنند تا آتش در آن گیرد.
