پرنده شناسی

پرنده شناسی ( Ornithology از ریشه یونانی ὄρνις، ὄρνιθος ) شاخه ای از جانورشناسی است که به مطالعه زندگی پرندگان می پردازد. [ ۱]
پرنده شناسی سابقه دیرینه ای دارد و مطالعات مربوط بدان راهگشای سایر مطالعات علمی در رشته های دیگری همچون بوم شناسی شده است.
در ابتدا بیشتر مطالعات بر روی طبقه بندی و بررسی گونه های مختلف پرندگان متمرکز بود.
بررسی پرندگان به دوران اولیه حیات انسان و و دوران پارینه سنگی باز می گردد. پرندگان به عنوان یک منبع غذایی مهم برای انسان مطرح بوده اند و بقایای استخوان های پرندگان در یافته های باستانشناسی در محوطه های تمدنی عصر حجر یافت شده است.
فرهنگ های نقاط مختلف جهان غنای بالایی از لحاظ کلمات مربوط به پرندگان برخور دار است.
مطالعه پرندگان با گسترش فناوری های تصویربرداری توسعه فراوانی یافت زیرا امکان ثبت زندگی پرندگان در طبیعت را با دقت بالایی فراهم کرد.
مطالعه بسیاری از جنبه های زندگی پرندگان در طبیعت دشوار است، خصوصاً مطالعاتی که بررسی پرنده برای طولانی مدت را نیاز دارد.

پَرنده شناسی (ornithology)
علم مطالعۀ پرندگان. جنبه های علمی گوناگونی را دربرمی گیرد که از آن جمله است ساختار، رده بندی، زیستگاهها، آواز، پرواز، و ارزش پرندگان در کشاورزی به منزلۀ نابودکنندگان حشراتِ آفت، و حلقه گذاری علمی (نصب حلقه ای کُددار بر پرندۀ نمونه) در سطح جهان. این دانش به کسب اطلاعات دقیقی دربارۀ حرکات پرندگان و پراکندگی آن ها دست یافته است. در این حوزه، انجمن بین المللی حفاظت از پرندگان نیز تأسیس شده است که دفتر مرکزی آن در موزۀ تاریخ طبیعی لندن واقع است. علاقه به پرندگان منجر به تشکیل انجمن های محافظت از آن ها شده است، نخستین آن ها، انجمن حفاظت از پرندگان بریتانیا (۱۸۸۹)، که در ۱۹۰۴ انجمن سلطنتی اعلام شد. انجمن آدوبن در ۱۹۰۵ در ایالات متحده امریکا تأسیس شد و اهداف مشابهی را دنبال می کند. درحال حاضر، کشورهای دیگر نیز چنین انجمن هایی دارند. دفتر مرکزی سازمان پرنده شناسی بریتانیا در بیچ گرو، واقع در ترینگ هارتفوردشر، واقع است. مهاجرت، سن، و آثار آلودگی بر پرندگان را با حلقه گذاری کنترل می کنند. وضع قانون محافظت از پرندگان وحشی در کشورهای متفاوت بعد از وضع چنین قانونی در مجلس بریتانیا (۱۸۸۰) صورت گرفت.