پرنده خورشیدی بی سرنشین ایر استراتو یک هواپیمای خورشیدی با سایز متوسط می باشد که توسط شرکت ARCA در کشوررومانی طراحی گردیده است و هم اکنون در حال توسعه و آزمایش می باشد. این ربات پرنده به گفته سایت شرکت سازنده، می تواند دو برابر یک هواپیمای تجاری در همان سطح پرواز بکند و این عامل اصلی معروفیت وموفقیت این پرنده بی سرنشین می باشد. هدف اصلی از ساخت این سازهٔ پرنده، پر کردن خلأ موجود بین هواپیماهای بی سرنشین نظامی که طبیعتاغیر قابل دسترسی و بسیار گران می باشند و هواپیماهای ارزان تر تجاری با قابلیت های کمتر می باشد که می توان نتیجه کا ر را ترکیبی از قیمت مناسب محصول نهایی و کیفیت بالای یک هواپیمای گران قیمت در نظر گرفت.
این طراحی شگفت انگیز، قابل دسترسی و کنترل از تقریباً تمامی نقاط زمین می باشد و می توان به راحتی آن را از طریق ماهواره یا ارتباط اینترنت از طریق بستر شبکه موبایل ( GSM ) کنترل نمود. همچنین این توانایی را دارد که تقریباً بر روی تمامی سطوح فرود بیاید یا از آن ها به هوا بلند بشود، اما چیزی که بیشتر از همه بیننده را جذب خود می کند، طراحی بسیار زیبا و جذاب نمای خارجی آن می باشد.
در حال حاضر دو گونهٔ مختلف این هواپیما قابل عرضه می باشد: air strato explorer با سقف پرواز ۱۸۰۰۰ متر و air starto pioneer با سقف پرواز ۸۰۰۰ متر ( با بهره گیری از انرژی خورشیدی و نیروی باتری ها به طور همزمان ) که نمونه دوم اندکی از اولی کوچکتر می باشد. هر دو نمونه، هم اکنون در حال طی کردن مراحل آزمایش و نهایی شدن می باشند. این هواپیما قادر به حمل باری به وزن حداکثر ۴۵ کیلوگرم می باشد که شامل ابزارهای نظارتی، ابزارهای علمی و باتری های اضافه برای افزایش بی نیازی به دنیای خارج و افزایش آزادی عمل آن می باشد.
اولین پرواز آزمایشی این پرنده در تاریخ ۲۸ ام ماه فوریه ۲۰۱۴ صورت پذیرفت. نمونه اولیه از یک مکانیسم درگیر شونده چرخدنده ای برای فرود بهره می برد و چهار موتور الکتریکی داشت. در نمونه بعدی، تیم مجری تصمیم گرفتند تا از سازه ای منجنیق مانند برای به پرواز در آوردن هواپیما بهره ببرند که از سیستم های پنوماتیکی تشکیل شده است و برای زمان فرود، از ترمزهای فرود و چتر بازشونده نجات به طور هم زمان استفاده بکنند.
در ابتدا، به دنبال یافتن جایگزینی برای بالون های stratospheric، که در مأموریت هایی مانند برنامه ExoMars استفاده شده بودند، طرح های اولین نمونه airstarto ریخته شد و نخستین خروجی آن در تاریخ ۱۰ فوریه ۲۰۱۴ بود. به دنبال گترش نمونه اولیه، در فاز بعدی یک سیستم تعلیق به آن اضافه شد و تعداد موتورها از دو به چهار افزایش یافت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین طراحی شگفت انگیز، قابل دسترسی و کنترل از تقریباً تمامی نقاط زمین می باشد و می توان به راحتی آن را از طریق ماهواره یا ارتباط اینترنت از طریق بستر شبکه موبایل ( GSM ) کنترل نمود. همچنین این توانایی را دارد که تقریباً بر روی تمامی سطوح فرود بیاید یا از آن ها به هوا بلند بشود، اما چیزی که بیشتر از همه بیننده را جذب خود می کند، طراحی بسیار زیبا و جذاب نمای خارجی آن می باشد.
در حال حاضر دو گونهٔ مختلف این هواپیما قابل عرضه می باشد: air strato explorer با سقف پرواز ۱۸۰۰۰ متر و air starto pioneer با سقف پرواز ۸۰۰۰ متر ( با بهره گیری از انرژی خورشیدی و نیروی باتری ها به طور همزمان ) که نمونه دوم اندکی از اولی کوچکتر می باشد. هر دو نمونه، هم اکنون در حال طی کردن مراحل آزمایش و نهایی شدن می باشند. این هواپیما قادر به حمل باری به وزن حداکثر ۴۵ کیلوگرم می باشد که شامل ابزارهای نظارتی، ابزارهای علمی و باتری های اضافه برای افزایش بی نیازی به دنیای خارج و افزایش آزادی عمل آن می باشد.
اولین پرواز آزمایشی این پرنده در تاریخ ۲۸ ام ماه فوریه ۲۰۱۴ صورت پذیرفت. نمونه اولیه از یک مکانیسم درگیر شونده چرخدنده ای برای فرود بهره می برد و چهار موتور الکتریکی داشت. در نمونه بعدی، تیم مجری تصمیم گرفتند تا از سازه ای منجنیق مانند برای به پرواز در آوردن هواپیما بهره ببرند که از سیستم های پنوماتیکی تشکیل شده است و برای زمان فرود، از ترمزهای فرود و چتر بازشونده نجات به طور هم زمان استفاده بکنند.
در ابتدا، به دنبال یافتن جایگزینی برای بالون های stratospheric، که در مأموریت هایی مانند برنامه ExoMars استفاده شده بودند، طرح های اولین نمونه airstarto ریخته شد و نخستین خروجی آن در تاریخ ۱۰ فوریه ۲۰۱۴ بود. به دنبال گترش نمونه اولیه، در فاز بعدی یک سیستم تعلیق به آن اضافه شد و تعداد موتورها از دو به چهار افزایش یافت.
