دو چشمش کبود و دو رخسار زرد
تنی خشک و پرموی و لب لاجورد.
فردوسی.
پرموی
لغت نامه دهخدا
دو چشمش کبود و دو رخسار زرد
تنی خشک و پرموی و لب لاجورد.
فرهنگ فارسی
( پرمو ی ) ( صفت ) که موی بسیار دارد اشعر .
پیشنهاد کاربران
جعد شتر ؛ کنایه از بسیاری پشم است در بدن مردم. ( برهان قاطع ) .