پرل مارتین

پِرْل، مارْتین (۱۹۲۷- ۲۰۱۴م)(Perl, Martin L)
فیزیک دان امریکایی. به سبب کشف ذرۀ تاو، یکی از ذرات بنیادی سازندۀ ماده، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۹۵ دست یافت. این جایزه به او و فردریک رینیز اعطا شد. پرل و همکارانش در آزمایش هایی که از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ در مرکز شتاب دهندۀ خطی استنفورد کالیفرنیا صورت گرفت، ذرۀ وابسته ای را برای الکترون کشف کردند که حدوداً ۳۵۰۰ بار سنگین تر از الکترون است و اکنون آن را ذرۀ تاو می نامند. این کشف اولین نشانۀ وجود «خانوادۀ» سوم ذرات بنیادی بود. مدل معیارین ذرات بنیادی، بدون درنظرگرفتن این خانوادۀ سوم، ناقص است و خواص ذرات بنیادی را توضیح نمی دهد. پرل در ۱۹۲۷ در نیویورک سیتی زاده شد و در رشتۀ مهندسی شیمی، در مؤسسۀ پلی تکنیک بروکلین، درس خواند. تحصیلاتش به سبب جنگ جهانی دوم قطع شد. در ۱۹۴۸، موفق به دریافت دانشنامۀ کارشناسی شد. از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۰، در مقام مهندس شیمی در شرکت جنرال الکتریک نیویورک خدمت می کرد. در ۱۹۵۰، در دورۀ دکتری فیزیکِ دانشگاه کلمبیا، در نیویورک، شروع به تحصیل کرد، و در ۱۹۵۵، درجۀ دکتری گرفت. در ۱۹۵۵، در سمت مربی به دانشگاه میشیگان رفت و بعدها در آن جا، به رتبۀ استادیاری و دانشیاری فیزیک رسید. در ۱۹۶۳، استاد فیزیک و رئیس گروه دانشکدۀ فیزیک انرژی بالا، در مرکز شتاب دهندۀ خطی استنفورد، شد و در ۱۹۹۱، ریاست این دانشکده را به عهده گرفت.