پرشتاب

/porSetAb/

معنی انگلیسی:
crash, fast, precipitous

لغت نامه دهخدا

پرشتاب. [ پ ُ ش ِ ] ( ص مرکب ) که بسیار شتابد. || چالاک. سریع. تند :
یکی مرد بینادل پرشتاب
فرستم بنزدیک افراسیاب.
فردوسی.
یکی سوی خشکی یکی سوی آب
برفتند شادان دل و پرشتاب.
فردوسی.
خرامید با بنده پرشتاب
جهانجوی دستان از این سوی آب.
فردوسی.
برفتند با پند افراسیاب
بآرام پیر و جوان پرشتاب.
فردوسی.
یکی خنجر تیز بستد چو آب
بیامد کشنده سبک پرشتاب.
فردوسی.
|| بی آرام. بی قرار. مضطرب. پریشان :
که دریای چین را ندارم به آب
شود کوه از آرام من پرشتاب.
فردوسی.
فراوان بپرسیدش افراسیاب
چو دیدش پر از رنج و سر پرشتاب.
فردوسی.
از آن تیز گردد ردافراسیاب
دلش گردد از بستگان پرشتاب.
فردوسی.
چو بر گنبد چرخ شد آفتاب
دل طوس و گودرز شد پرشتاب.
فردوسی.
بشد تیزنزدیک افراسیاب
سرش پر ز جنگ و دلش پرشتاب.
فردوسی.
فرستاده آمد دلی پرشتاب
نبد زان سپس جای آرام و خواب.
فردوسی.
چو این گفته شد رفت تا جای خواب
دلی پر ز کین و سری پرشتاب.
فردوسی.
دلش گشت پر بیم و سر پرشتاب.
وزو دور شد خورد و آرام و خواب.
فردوسی.
غمین بود از این کار و دل پرشتاب
شده دور ازو خورد و آرام و خواب.
فردوسی.
اگر نیستی بیم افراسیاب
که گردد دلش زین سخن پرشتاب.
فردوسی.
می و زعفران برد و مشک و گلاب
سوی خانه شد با دلی پرشتاب.
فردوسی.
وز آنروی پیران و افراسیاب
ز بهر سیاوش همه پرشتاب.
فردوسی.
|| عجول. شتابزده :
هرآنگه که دانا بود پرشتاب
چه دانش مر او را چه در شوره آب.
فردوسی.
کسی را که مغزش بود پرشتاب
فراوان سخن باشد و دیریاب.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

سریع، چالاک، تند، بی آرام، بی قرار
( صفت ) ۱- که بسیار شتابد . ۲- چالاک تند سریع . ۳- شتابزده عجول . ۴- بی آرام بی قرار مضطرب پریشان .

فرهنگ عمید

۱. سریع، چالاک، تند.
۲. [قدیمی] بی آرام، بی قرار: هر آنگه که دانا بُوَد پرشتاب / چه دانش مر او را چه بر سبزه آب (فردوسی: ۷/۵۲ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس