پرسلان یا به طور عامیانه چینی[ ۱] طبق تعریف انجمن آزمون و مواد آمریکا به فراورده های سرامیکی شیشه ای و سفید اعم از لعابدار و بدون لعاب که برای مصارف فنی بکار می رود، گفته می شود. معمولاً جذب اب قطعات پرسلانی نزدیک به صفر می باشد.
ماده چینی سابقه طولانی تری نسبت به پرسلان دارد و اولین نمونه آن در طول سلسله تانگ بین سال های ۶۱۱ تا ۹۰۷ قبل از میلاد ساخته شد. اما پرسلان ساخته ای مدرن تر بوده و در طول سلسله یوان بین سال های ۱۲۷۹ تا ۱۳۶۸ ساخته شد. چینی ها در ابتدا ماده چینی را از کائولن ( خاک رس چینی ) و پگماتیت، نوعی گرانیت دانه درشت، می ساختند و آن ر به کشورهای اروپایی صادر می کنند. اروپایی ها که خود سفالگران ماهری بودند بارها تلاش کردند که چینی را بازسازی کنند و آن را از انحصار کشور چین خارج کنند اما نمی توانستند به این هنر دست یابند. به دلیل زیبایی خاص و همچنین قیمت بالای چینی، در سال ۱۷۰۷ دو دانشمند آلمانی به نام های Ehrenfried Walter von Tschimhaus و Johann Friedrich Bottger موفق شدند که با ترکیب خاک رس با فلدسپات زمینی به ترکیبی همانند چینی دست یابند که کیفیت بسیار خوبی داشت و درعین حال وزن کمتری از چینی داشت.
در سالیان بعد، انگلیسی ها با استفاده از خاکستر از استخوان های گاو به خاک رس، فلدسپات و کوارتز به یک ترکیب جدید دست یافتند که از چینی بسیار محکم تر بود و به چینی استخوانی معروف شد. اگرچه این نوع پرسلان در دمای کمتری نسبت به پرسلان واقعی تولید می شد، اما خاکستر استخوان باعث می شد که ساختار آن به صورت شفاف باقی بماند. امروزه انواع مختلفی از پرسلان در سرتاسر دنیا تولید می شود که پرسلان استخوانی به دلیل شفافیت خاص خود محبوبیت بالایی دارد و بیشترین استفاده را در کشورهای ایالات متحده و بریتانیا دارد. [ ۲]
این دسته از پرسلان در چین ابداع شد، اما انواع ژاپنی این پرسلان نیز موجود است. برترین نمونه های پرسلان از این دسته هستند. اولین پرسلان های اروپایی در اوایل قرن ۱۸ در کارخانه میسن تولید شد، این پرسلان ها از خمیری متشکل از کائولن و آلاباستر تشکیل شده و در دمای ۱۴۰۰ درجه سانتیگراد ( ۲۵۵۲ درجه فارنهایت ) در کوره هیزمی پخته شده و چینی با سختی، شفافیت و استحکام زیاد تولید می کنند. [ ۳] بعدها، ترکیب خمیر سخت کارخانه مایسن تغییر کرد و آلاباستر با فلدسپات و کوارتز جایگزین شد و اجازه داد که قطعات در دماهای پایین تر پخته شوند. کائولینیت، فلدسپات و کوارتز ( یا دیگر اشکال سیلیس ) همچنان مواد اولیه را برای اکثر پرسلان های خمیر سخت اروپایی را تشکیل می دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماده چینی سابقه طولانی تری نسبت به پرسلان دارد و اولین نمونه آن در طول سلسله تانگ بین سال های ۶۱۱ تا ۹۰۷ قبل از میلاد ساخته شد. اما پرسلان ساخته ای مدرن تر بوده و در طول سلسله یوان بین سال های ۱۲۷۹ تا ۱۳۶۸ ساخته شد. چینی ها در ابتدا ماده چینی را از کائولن ( خاک رس چینی ) و پگماتیت، نوعی گرانیت دانه درشت، می ساختند و آن ر به کشورهای اروپایی صادر می کنند. اروپایی ها که خود سفالگران ماهری بودند بارها تلاش کردند که چینی را بازسازی کنند و آن را از انحصار کشور چین خارج کنند اما نمی توانستند به این هنر دست یابند. به دلیل زیبایی خاص و همچنین قیمت بالای چینی، در سال ۱۷۰۷ دو دانشمند آلمانی به نام های Ehrenfried Walter von Tschimhaus و Johann Friedrich Bottger موفق شدند که با ترکیب خاک رس با فلدسپات زمینی به ترکیبی همانند چینی دست یابند که کیفیت بسیار خوبی داشت و درعین حال وزن کمتری از چینی داشت.
در سالیان بعد، انگلیسی ها با استفاده از خاکستر از استخوان های گاو به خاک رس، فلدسپات و کوارتز به یک ترکیب جدید دست یافتند که از چینی بسیار محکم تر بود و به چینی استخوانی معروف شد. اگرچه این نوع پرسلان در دمای کمتری نسبت به پرسلان واقعی تولید می شد، اما خاکستر استخوان باعث می شد که ساختار آن به صورت شفاف باقی بماند. امروزه انواع مختلفی از پرسلان در سرتاسر دنیا تولید می شود که پرسلان استخوانی به دلیل شفافیت خاص خود محبوبیت بالایی دارد و بیشترین استفاده را در کشورهای ایالات متحده و بریتانیا دارد. [ ۲]
این دسته از پرسلان در چین ابداع شد، اما انواع ژاپنی این پرسلان نیز موجود است. برترین نمونه های پرسلان از این دسته هستند. اولین پرسلان های اروپایی در اوایل قرن ۱۸ در کارخانه میسن تولید شد، این پرسلان ها از خمیری متشکل از کائولن و آلاباستر تشکیل شده و در دمای ۱۴۰۰ درجه سانتیگراد ( ۲۵۵۲ درجه فارنهایت ) در کوره هیزمی پخته شده و چینی با سختی، شفافیت و استحکام زیاد تولید می کنند. [ ۳] بعدها، ترکیب خمیر سخت کارخانه مایسن تغییر کرد و آلاباستر با فلدسپات و کوارتز جایگزین شد و اجازه داد که قطعات در دماهای پایین تر پخته شوند. کائولینیت، فلدسپات و کوارتز ( یا دیگر اشکال سیلیس ) همچنان مواد اولیه را برای اکثر پرسلان های خمیر سخت اروپایی را تشکیل می دهند.
wiki: پرسلان