هیبیس ( Hibis ) یا هبت ( hbt ) معبدی باستانی در واحه الخارجه مصر است که از سده ششم پ. م. باقی مانده و آثاری از دوره هخامنشیان را در خود دارد. این معبد در اصل به ایزد آمون - رع پیشکش شده بود ولی در آن تقریباً همه ایزدستان مصری تکریم شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
معبد هیبیس نمونه کاملی از سبک معماری دوره متأخر مصر باستان ( Late Period of Ancient Egypt ) است. افزون بر ساختمان اصلی معبد که مربوط به دوره هخامنشی ( دودمان بیست و هفتم ) است و به فرمان داریوش بزرگ برپا شده ( Zivie - Coche ) ، آثار دیگری از دودمانهای بیست و ششم، بیست و نهم و سی ام نیز در این بنا دیده می شود.
معبد ۴۴ متر طول و ۱۹ متر عرض دارد و بر محور شرقی - غربی ساخته شده است. بخش های مختلف آن بیرون به درون از این قرارند: ( Hawass )
• دروازه رومی با کتیبه های یونانی از قرن اول میلادی که اکنون به جای دیگری منتقل شده است.
• یک خیابان با ردیف تندیس های ابوالهول در دو طرف ( Sphinx Avenue )
• دروازه ای از دوره بطلمیوسی
• دروازه ای از زمان داریوش بزرگ
• حیاط روباز از دوره دودمان سی ام ( نکتانبو یکم و نکتانبو دوم ) با کتیبه ها و دیوارنگاره ها
• تالار ستوندار اول ( Hypostyle A ) با دوازده ستون از دوره دودمان بیست و نهم
• تالار ستوندار دوم ( Hypostyle B ) با چهار ستون که در دوران دودمان بیست و نهم ساخته و به فرمان داریوش بزرگ بازسازی شده است. در این اتاق تصویر فرعون ( داریوش ) در حال پیشکش شراب به ایزدان نقش بسته است. ( ولایتی - قاسمی ) همچنین نام داریوش به خط هیروگلیف بر دیوار آن دیده می شود. ( Ghamrawy )
• نمازگاه ( Sanctuary ) که کهن ترین بخش بناست شامل بر یک اتاق روباز ستوندار و چند اتاق کوچکتر با نگاره هایی از ۵۶۹ ایزد و ایزدبانوی مصری ( آمون، ایزیس، اوزیریس، هوروس و… ) . روی بام و زیرزمین نمازگاه نیز دو محل برای پرستش اوزیریس اختصاص داده شده بود
این اثر تا اوایل قرن بیستم زیر شن ها پنهان بود و در محاصره نخلستان ها و زمین های کشاورزی قرار داشت. برای نخستین بار در سال ۱۹۰۹ هیئتی از موزه متروپولیتن نیویورک این محوطه را کاوش و متن کتیبه های آن را منتشر کرد. بعدتر یک هیئت مصری تا سال ۱۹۸۶ ادامه حفاری و بررسی محل را برعهده گرفت. ( Hawass )
در سال ۱۹۵۸ کارشناسان اعلام کردند که به دلیل بالا آمدن سطح آب های زیرزمینی، خاک محل بسیار ضعیف شده و سازه معبد در خطر فروریختن است. در ابتدا برای نجات معبد قرار بر جابجایی آن بود و حتی بخشی از اثر ( دروازه رومی ) به محلی در دو کیلومتری منتقل گردید. اما در نهایت تصمیم بر این شد که سازه در محل باقی بماند و مرمت شود. ( Hawass ) همزمان با تقویت سازه، برای کاهش ورود آب به محوطه، زمین های زراعی اطراف آن خریداری شد و با احداث کانال های زهکشی آبهای زیرزمینی به بیرون محدوده معبد هدایت گردید. ( Ghamrawy )
... [مشاهده متن کامل]
معبد هیبیس نمونه کاملی از سبک معماری دوره متأخر مصر باستان ( Late Period of Ancient Egypt ) است. افزون بر ساختمان اصلی معبد که مربوط به دوره هخامنشی ( دودمان بیست و هفتم ) است و به فرمان داریوش بزرگ برپا شده ( Zivie - Coche ) ، آثار دیگری از دودمانهای بیست و ششم، بیست و نهم و سی ام نیز در این بنا دیده می شود.
معبد ۴۴ متر طول و ۱۹ متر عرض دارد و بر محور شرقی - غربی ساخته شده است. بخش های مختلف آن بیرون به درون از این قرارند: ( Hawass )
• دروازه رومی با کتیبه های یونانی از قرن اول میلادی که اکنون به جای دیگری منتقل شده است.
• یک خیابان با ردیف تندیس های ابوالهول در دو طرف ( Sphinx Avenue )
• دروازه ای از دوره بطلمیوسی
• دروازه ای از زمان داریوش بزرگ
• حیاط روباز از دوره دودمان سی ام ( نکتانبو یکم و نکتانبو دوم ) با کتیبه ها و دیوارنگاره ها
• تالار ستوندار اول ( Hypostyle A ) با دوازده ستون از دوره دودمان بیست و نهم
• تالار ستوندار دوم ( Hypostyle B ) با چهار ستون که در دوران دودمان بیست و نهم ساخته و به فرمان داریوش بزرگ بازسازی شده است. در این اتاق تصویر فرعون ( داریوش ) در حال پیشکش شراب به ایزدان نقش بسته است. ( ولایتی - قاسمی ) همچنین نام داریوش به خط هیروگلیف بر دیوار آن دیده می شود. ( Ghamrawy )
• نمازگاه ( Sanctuary ) که کهن ترین بخش بناست شامل بر یک اتاق روباز ستوندار و چند اتاق کوچکتر با نگاره هایی از ۵۶۹ ایزد و ایزدبانوی مصری ( آمون، ایزیس، اوزیریس، هوروس و… ) . روی بام و زیرزمین نمازگاه نیز دو محل برای پرستش اوزیریس اختصاص داده شده بود
این اثر تا اوایل قرن بیستم زیر شن ها پنهان بود و در محاصره نخلستان ها و زمین های کشاورزی قرار داشت. برای نخستین بار در سال ۱۹۰۹ هیئتی از موزه متروپولیتن نیویورک این محوطه را کاوش و متن کتیبه های آن را منتشر کرد. بعدتر یک هیئت مصری تا سال ۱۹۸۶ ادامه حفاری و بررسی محل را برعهده گرفت. ( Hawass )
در سال ۱۹۵۸ کارشناسان اعلام کردند که به دلیل بالا آمدن سطح آب های زیرزمینی، خاک محل بسیار ضعیف شده و سازه معبد در خطر فروریختن است. در ابتدا برای نجات معبد قرار بر جابجایی آن بود و حتی بخشی از اثر ( دروازه رومی ) به محلی در دو کیلومتری منتقل گردید. اما در نهایت تصمیم بر این شد که سازه در محل باقی بماند و مرمت شود. ( Hawass ) همزمان با تقویت سازه، برای کاهش ورود آب به محوطه، زمین های زراعی اطراف آن خریداری شد و با احداث کانال های زهکشی آبهای زیرزمینی به بیرون محدوده معبد هدایت گردید. ( Ghamrawy )
