پِِرِس گالدوس، بِنیتو (۱۸۴۳ـ۱۹۲۰)(Perez Galdos, Benito)
رمان نویس اسپانیایی. ۴۶ رمان تاریخی در مجموعۀ وقایع ملی و ۲۱ رمان در مجموعۀ رمان های کوتاه اسپانیایی معاصر نوشت، ازجمله بانو پرفکتا (۱۸۷۶) و شاهکارش، حماسۀفورتوناتا و خاسینتا (۱۸۸۶ـ۱۸۸۷). گالدوس را در ردیف اونوره دوبالزاک، نویسندۀ فرانسوی، و چارلز دیکنز، رمان نویس انگلیسی، به شمار می آورند. فورتوناتا و خاسینتا مطالعۀ دقیق روابط طبقاتی در مادرید است. رمان های او به سبب گفت وگوهای موجود در آن فراموش نشدنی اند. استعداد او در دستیابی به شیوۀ گفتار و گویش محلی به سبک دیکنز است و رمان هایش شخصیت های فراموش نشدنی و سرزندۀ بسیار دارد. در بهترین رمان هایش، احساس شوخ طبعی و دلبستگی آشکارش به شخصیت های رمان ها بدبینی او را به ماهیت انسانی تعدیل می بخشد. پرس گالدوس در لاس پالماس، جزایر قناری، به دنیا آمد؛ در مادرید بزرگ شد و از ۱۸۶۸ نویسندگی را آغاز کرد. آثار او دانش و اطلاعات مفصلی از جامعۀ مادرید دهۀ ۱۸۷۰ و ۱۸۸۰ عرضه می کند. در وقایع ملی که نوشتن آن را از ۱۸۷۳ آغاز کرد، تاریخ اسپانیا بین نبرد ترافالگار (۱۸۰۵) و استقرار مجدد حکومت پادشاهی (۱۸۷۴) را بازگو می کند و می کوشد تولد ملت اسپانیای جدید را در قرن ۱۹ ردیابی کند. رمان های دیگر او بیشتر جنبه های گوناگون زندگی در مادرید را ترسیم می کنند، همچون ارثْ نابرده (۱۸۸۱)، که داستان غم انگیز جنونِ عظمت دختری جوان را حکایت می کند؛ آدم های ولخرج (۱۸۸۴)، که تصویر گیرایی از خودنمایی های زندگی درباری است؛ میائو (۱۸۸۸)، که داستان دیوانگی و خودکشی یک کارمند دولت آرمان گراست، آنجل گرّا (۱۸۹۱)، مطالعۀ تعصب مذهبی و آرمان گرایی نابجاست؛ و سری رمان های تورکمادا (۱۸۸۹ـ۱۸۹۵)، دربارۀ ظهور و سقوط ماده گرایی خودساخته در جامعه ای که هنوز از خودنمای های اشرافی آکنده است.
رمان نویس اسپانیایی. ۴۶ رمان تاریخی در مجموعۀ وقایع ملی و ۲۱ رمان در مجموعۀ رمان های کوتاه اسپانیایی معاصر نوشت، ازجمله بانو پرفکتا (۱۸۷۶) و شاهکارش، حماسۀفورتوناتا و خاسینتا (۱۸۸۶ـ۱۸۸۷). گالدوس را در ردیف اونوره دوبالزاک، نویسندۀ فرانسوی، و چارلز دیکنز، رمان نویس انگلیسی، به شمار می آورند. فورتوناتا و خاسینتا مطالعۀ دقیق روابط طبقاتی در مادرید است. رمان های او به سبب گفت وگوهای موجود در آن فراموش نشدنی اند. استعداد او در دستیابی به شیوۀ گفتار و گویش محلی به سبک دیکنز است و رمان هایش شخصیت های فراموش نشدنی و سرزندۀ بسیار دارد. در بهترین رمان هایش، احساس شوخ طبعی و دلبستگی آشکارش به شخصیت های رمان ها بدبینی او را به ماهیت انسانی تعدیل می بخشد. پرس گالدوس در لاس پالماس، جزایر قناری، به دنیا آمد؛ در مادرید بزرگ شد و از ۱۸۶۸ نویسندگی را آغاز کرد. آثار او دانش و اطلاعات مفصلی از جامعۀ مادرید دهۀ ۱۸۷۰ و ۱۸۸۰ عرضه می کند. در وقایع ملی که نوشتن آن را از ۱۸۷۳ آغاز کرد، تاریخ اسپانیا بین نبرد ترافالگار (۱۸۰۵) و استقرار مجدد حکومت پادشاهی (۱۸۷۴) را بازگو می کند و می کوشد تولد ملت اسپانیای جدید را در قرن ۱۹ ردیابی کند. رمان های دیگر او بیشتر جنبه های گوناگون زندگی در مادرید را ترسیم می کنند، همچون ارثْ نابرده (۱۸۸۱)، که داستان غم انگیز جنونِ عظمت دختری جوان را حکایت می کند؛ آدم های ولخرج (۱۸۸۴)، که تصویر گیرایی از خودنمایی های زندگی درباری است؛ میائو (۱۸۸۸)، که داستان دیوانگی و خودکشی یک کارمند دولت آرمان گراست، آنجل گرّا (۱۸۹۱)، مطالعۀ تعصب مذهبی و آرمان گرایی نابجاست؛ و سری رمان های تورکمادا (۱۸۸۹ـ۱۸۹۵)، دربارۀ ظهور و سقوط ماده گرایی خودساخته در جامعه ای که هنوز از خودنمای های اشرافی آکنده است.
wikijoo: پرس_گالدوس،_بنیتو_(۱۸۴۳ـ۱۹۲۰)