پرزهای روده ( به انگلیسی: Intestinal villis ) ( مفرد: پرز ) برجستگی های کوچک انگشت مانند هستند که از بافت پوششی ( اپی تلیال ) تشکیل شده اند. هر پرزها حدود ۰٫۵ - ۱٫۶ میلی متر طول دارد، اما ریز پرزها ( مفرد: ریز پرز ) بسیار کوچک تر از تک پرزها هستند. پرزهای روده فقط درون روده باریک قرار دارند. روده دارای میلیون ها پرز می باشد. و نوع آنها از بافت پوششی استوانه ایی یک لایه است
پرزها باعث افزایش سطح داخلی دیواره روده شده که به دنبال آن، سطح جذب بیش تر می شود. افزایش سطح باعث بهبود جذب مواد مغذی به مانند مونوساکاریدها و اسیدهای آمینه از سطح نیمه تراوای پرز می گردد. به عبارت دیگر افزایش سطح جذب، باعث کاهش مسافت طی شده برای مولکول ها که جذب خواهند شد، می شود. پرزها در تماس با عروق می باشند تا از این طریق مواد مغذی جذب شده توسط جریان خون به سایر نقاط بدن، منتقل شوند.
بافت پرزهای روده از نوع بافت اپی تلیوم ساده ستونی است. درون هر پرز یک مویرگ لنفاوی و یک سرخرگ و یک سیاهرگ وجود دارد.
در همه انسان ها، پرزها با هم باعث افزایش سطح جذب روده در حدود ۳۰ برابر تا ۶۰ برابر می شود. این پرزها باعث می شوند که سطح وسیعی در روده ها ایجاد شود تا جذب غذاها بهتر صورت گیرد. مویرگ پرزها اسیدهای آمینه و قند های ساده را که توسط پرزها گرفته و جمع آوری شده به جریان خون می ریزد. مویرگ های لنفاوی پرزها چربی های جمع آوری شده را جذب می کند و وارد جریان لنفاوی می کند. پرزها ابزار تخصصی جذب مواد در روده باریک هستند. پرزهای روده بسیار ریز و زیاد هستند و کارایی رود را بالا می برند. پرزها یکی از عامل مؤثر در نگه داشتن شیب غلظت خون می باشند. پرزهای روده همچنین به حرکت غذا در طول مسیر گوارش کمک می کند.
در انسان، پرزها سطح جذب روده ای را ۳۰ تا ۶۰ برابر افزایش می دهد که آن باعث افزایش کارایی جذب مواد مغذی لومن می گردد.
همچنین برخی آنزیم های مؤثر در جذب در سطح پرزها موجود است. مویرگ های پرزها، اسیدهای آمینه و قندهای ساده جذب شده توسط پرزها را وارد جریان خون می کند. پرزهای لاکتال نیز، نیز تری گلیسیرید، کلسترول و برخی پروتیین ها را جذب می کند.
علاوه بر همه این ها، پرزها به حرکت غذا در روده کمک می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپرزها باعث افزایش سطح داخلی دیواره روده شده که به دنبال آن، سطح جذب بیش تر می شود. افزایش سطح باعث بهبود جذب مواد مغذی به مانند مونوساکاریدها و اسیدهای آمینه از سطح نیمه تراوای پرز می گردد. به عبارت دیگر افزایش سطح جذب، باعث کاهش مسافت طی شده برای مولکول ها که جذب خواهند شد، می شود. پرزها در تماس با عروق می باشند تا از این طریق مواد مغذی جذب شده توسط جریان خون به سایر نقاط بدن، منتقل شوند.
بافت پرزهای روده از نوع بافت اپی تلیوم ساده ستونی است. درون هر پرز یک مویرگ لنفاوی و یک سرخرگ و یک سیاهرگ وجود دارد.
در همه انسان ها، پرزها با هم باعث افزایش سطح جذب روده در حدود ۳۰ برابر تا ۶۰ برابر می شود. این پرزها باعث می شوند که سطح وسیعی در روده ها ایجاد شود تا جذب غذاها بهتر صورت گیرد. مویرگ پرزها اسیدهای آمینه و قند های ساده را که توسط پرزها گرفته و جمع آوری شده به جریان خون می ریزد. مویرگ های لنفاوی پرزها چربی های جمع آوری شده را جذب می کند و وارد جریان لنفاوی می کند. پرزها ابزار تخصصی جذب مواد در روده باریک هستند. پرزهای روده بسیار ریز و زیاد هستند و کارایی رود را بالا می برند. پرزها یکی از عامل مؤثر در نگه داشتن شیب غلظت خون می باشند. پرزهای روده همچنین به حرکت غذا در طول مسیر گوارش کمک می کند.
در انسان، پرزها سطح جذب روده ای را ۳۰ تا ۶۰ برابر افزایش می دهد که آن باعث افزایش کارایی جذب مواد مغذی لومن می گردد.
همچنین برخی آنزیم های مؤثر در جذب در سطح پرزها موجود است. مویرگ های پرزها، اسیدهای آمینه و قندهای ساده جذب شده توسط پرزها را وارد جریان خون می کند. پرزهای لاکتال نیز، نیز تری گلیسیرید، کلسترول و برخی پروتیین ها را جذب می کند.
علاوه بر همه این ها، پرزها به حرکت غذا در روده کمک می کند.
wiki: پرز روده