پردیس سینمایی یا مجموعه سینمایی ( به انگلیسی: Multi - theater Cinema ) به سینمایی گفته می شود که دارای چند سالن نمایش، دست کم ۳ سالن و به طور معمول ۶ تا ۱۰ سالن، باشد. در بیشتر موارد سالن ها در یک ساختمان قرار گرفته اند. گاهی در بازسازی، سالن نمایش موجود را به چند سالن کوچک تر تقسیم می کنند، یا در گسترش مجموعه فضاهای بیشتری به آن اضافه یا الحاق می شود. در پردیس های سینمایی بزرگ، گاهی بزرگ ترین سالن گنجایش تا چندهزار نفر را دارد که به آن مگاپلکس ( به انگلیسی: megaplex ) گفته می شود.
در بعضی موارد مجموعه های سینمایی یا مجموعه های چند منظورهٔ فرهنگی، تفریحی، تجاری ( به انگلیسی: Multiplex ) همجوار یا در نزدیکی مراکز تفریحی - تجاری قرار می گیرند و در ارتباط با آن ها و به مثابه یک «پاتوق» در فضای شهری عمل می کند.
کانادا اولین کشوری بود که در آن، یک سالن سینما دو پرده نمایش داشت. در سال ۱۹۴۷، مالک کانادایی سالن، نات تیلور، توانست یک صفحه نمایش دوگانه را تبدیل به دو سالن نمایش هم زمان کند. سینما الگین در اوتاوا اولین مکان نمایشی بود که دو برنامه اکران در سالن های متفاوت را پیشنهاد می داد. منابع کانادایی، تیلور را مخترع پردیس سینمایی یا سینپلکس می دانند. وی بعد از تأسیس شرکت سینپلکس ادئون، پردیس سینمایی ادئون تورنتو را با ۱۸ سالن نمایش ( بزرگترین مجموعه سینمایی زمان خود ) در تورنتوی کانادا افتتاح کرد.
از سال ۱۹۶۰ میلادی پردیس های سینمایی به صورت معمول، رایج شد و بسیاری از سینماهای موجود به امکاناتی مجهز شدند که چند سالن در کنار یکدیگر داشته باشند. [ ۱] [ یادکرد ناکامل]
یکی از دلایلی که باعث شد سینما در مقابل رقبای سرسختی چون تلویزیون و ویدئو تاب بیاورد، برخورداری از امتیاز حضور در جمع است. عواطف و هیجان های جمع بر تک تک تماشاگران اثر می گذارد و در نتیجه لذت حاصل از تماشای فیلم را چندبرابر می کند. به همین دلیل است که در بعضی برنامه های تلویزیونی، به خصوص در نمایش های کمدی، صدای خنده جمع را به برنامه اضافه می کنند. اما وقتی سالن خالی یا کم جمعیت باشد، اثر جمع تضعیف می شود. در نتیجه تماشاگر از فیلم لذت نمی برد.
از چشم انداز آینده دوران احداث سینمایی بزرگ و باشکوه ( جز در موارد استثنایی و اندک، مثلاً یک سینمای خاص برای شهرت یک شهر ) در جهان به سرآمده است، امروزه عموم طراحان، مالکان و حتی تماشاگران سینما بر این باورند که مجتمع های سینمایی با تعداد تالارهای بیشتر و ظرفیت بزرگ، در کمتر مواقع اشغال می شوند ( تقریباً ۲۰% سانس ها ) و در سایر مواقع، بسیار دیده شده که حتی با ده پانزده تماشاگر مجبور هستند فعال باشند و این با در نظر داشتن مخارج کلان استهلاک و تأسیسات و دستمزد کارمندان و دیگر هزینه های جاری که چه با ده تماشاگر و چه با هزار تماشاگر، تقریباً یکسان است یعنی ضرر مطلق. [ ۲] [ یادکرد ناکامل] امتیاز مجموعه ها و سالن های کوچک سینمایی در این است که زود پُر می شوند و با ایجاد فضایی گرم، موجب تشدید اثر جمع می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر بعضی موارد مجموعه های سینمایی یا مجموعه های چند منظورهٔ فرهنگی، تفریحی، تجاری ( به انگلیسی: Multiplex ) همجوار یا در نزدیکی مراکز تفریحی - تجاری قرار می گیرند و در ارتباط با آن ها و به مثابه یک «پاتوق» در فضای شهری عمل می کند.
کانادا اولین کشوری بود که در آن، یک سالن سینما دو پرده نمایش داشت. در سال ۱۹۴۷، مالک کانادایی سالن، نات تیلور، توانست یک صفحه نمایش دوگانه را تبدیل به دو سالن نمایش هم زمان کند. سینما الگین در اوتاوا اولین مکان نمایشی بود که دو برنامه اکران در سالن های متفاوت را پیشنهاد می داد. منابع کانادایی، تیلور را مخترع پردیس سینمایی یا سینپلکس می دانند. وی بعد از تأسیس شرکت سینپلکس ادئون، پردیس سینمایی ادئون تورنتو را با ۱۸ سالن نمایش ( بزرگترین مجموعه سینمایی زمان خود ) در تورنتوی کانادا افتتاح کرد.
از سال ۱۹۶۰ میلادی پردیس های سینمایی به صورت معمول، رایج شد و بسیاری از سینماهای موجود به امکاناتی مجهز شدند که چند سالن در کنار یکدیگر داشته باشند. [ ۱] [ یادکرد ناکامل]
یکی از دلایلی که باعث شد سینما در مقابل رقبای سرسختی چون تلویزیون و ویدئو تاب بیاورد، برخورداری از امتیاز حضور در جمع است. عواطف و هیجان های جمع بر تک تک تماشاگران اثر می گذارد و در نتیجه لذت حاصل از تماشای فیلم را چندبرابر می کند. به همین دلیل است که در بعضی برنامه های تلویزیونی، به خصوص در نمایش های کمدی، صدای خنده جمع را به برنامه اضافه می کنند. اما وقتی سالن خالی یا کم جمعیت باشد، اثر جمع تضعیف می شود. در نتیجه تماشاگر از فیلم لذت نمی برد.
از چشم انداز آینده دوران احداث سینمایی بزرگ و باشکوه ( جز در موارد استثنایی و اندک، مثلاً یک سینمای خاص برای شهرت یک شهر ) در جهان به سرآمده است، امروزه عموم طراحان، مالکان و حتی تماشاگران سینما بر این باورند که مجتمع های سینمایی با تعداد تالارهای بیشتر و ظرفیت بزرگ، در کمتر مواقع اشغال می شوند ( تقریباً ۲۰% سانس ها ) و در سایر مواقع، بسیار دیده شده که حتی با ده پانزده تماشاگر مجبور هستند فعال باشند و این با در نظر داشتن مخارج کلان استهلاک و تأسیسات و دستمزد کارمندان و دیگر هزینه های جاری که چه با ده تماشاگر و چه با هزار تماشاگر، تقریباً یکسان است یعنی ضرر مطلق. [ ۲] [ یادکرد ناکامل] امتیاز مجموعه ها و سالن های کوچک سینمایی در این است که زود پُر می شوند و با ایجاد فضایی گرم، موجب تشدید اثر جمع می شود.
wiki: پردیس سینمایی