پردوش

لغت نامه دهخدا

پردوش. [ پ َ ] ( ق مرکب ) پریشب :
پردوش و پرندوش چسان بود خرابات
گوئید و مترسید اگر مست خرابید.
مولوی.
دوش گدُم ُ پردوش گدُم بازم اگمّت
میره ت ُ دارو بده خوم ایگیرمت.
( به لهجه بختیاری ).

فرهنگ فارسی

پریشب .

فرهنگ معین

(پَ ) (ق مر. ) پرشیب .

فرهنگ عمید

۱. شب گذشته.
۲. پریشب: پردوش و پرندوش چسان بود خرابات / گویید و مترسید اگر مست خرابید (مولوی: لغت نامه: پردوش ).

پیشنهاد کاربران

بپرس