پردوش

لغت نامه دهخدا

پردوش. [ پ َ ] ( ق مرکب ) پریشب :
پردوش و پرندوش چسان بود خرابات
گوئید و مترسید اگر مست خرابید.

مولوی.

دوش گدُم ُ پردوش گدُم بازم اگمّت
میره ت ُ دارو بده خوم ایگیرمت.

( به لهجه بختیاری ).

پریشب .

(پَ ) (ق مر. ) پرشیب .

۱. شب گذشته.
۲. پریشب: پردوش و پرندوش چسان بود خرابات / گویید و مترسید اگر مست خرابید (مولوی: لغت نامه: پردوش ).

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید