پرده نقشبافت

پردۀ نَقشبافت (tapestry)
پرده نَقشبافت
(یا: پرده نگار) نوعی بافتۀ تزیینی دست باف با نقش گل وگیاه، منظره، یا صحنه های تصویری که به دیوار نصب می شود. ساختار اصلی آن تار، از جنس کتان یا پشم، است. طرح آن با پود شکل می گیرد، که رشته نخ هایی رنگی از پشم یا ابریشم اند و بین تارها بافته می شوند تا آن را به طور کامل بپوشاند. در اروپا بزرگ ترین کانون های بافت پردۀ دیوارکوب، بلژیک، فرانسه و انگلیس بودند. بافت پردۀ دیوارکوب در بسیاری از کشورها، سابقه ای چندصد ساله دارد. اگرچه پیش از ابداع کاغذدیواری، بیشتر به منزلۀ دیوارکوب در خانۀ افراد ثروتمند استفاده می شده، به جای پرده و دیگر لوازم تزیینی داخل منزل نیز کاربرد داشته است. در قرون وسطا پردۀ دیوارکوب را در صومعه ها می بافتند. در پرده نگاره های اروپاییِ قرن ۱۳م، از طرح های شرقی بسیار استفاده می شد که صلیبیون با خود به همراه آورده بودند. کارخانۀ پردۀ دیوارکوب گوبلن در پاریس را دربار در قرن ۱۷ بنیاد نهاد. در انگلستان، ویلیام ماریس در اواخر قرن ۱۹ دستگاه های بافندگی کلیسای مرتون را دایر کرد. از طراحان پرده نگار رافائل، روبنس و برن جونز درخور ذکرند. هنوز هم پرده نگاره های نفیس بسیاری در فرانسه بافته می شود، همچون پردۀ دیوارکوبی که گراهام سادرلند برای کلیسای جامع کاونتری طراحی کرد.