پردرود

لغت نامه دهخدا

پردرود. [ پ ُ دُ ] ( ص مرکب ) پرثنا. پرستایش :
بشادی ز اسپان فرود آمدند
زبان و روان پردرود آمدند.

فردوسی.

( صفت ) پر ستایش پر ثنا .

پردعاوثنا.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید