پردخته گشتن

لغت نامه دهخدا

پردخته گشتن. [ پ َ دَ ت َ / ت ِ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) خالی گشتن. صافی گشتن. تهی شدن :
بسوی حصار اندر آورد پای
در آن راه ازو گشت پردخته جای.

فردوسی.

چو نرسی بشد هفته ای برگدشت
دل شاه از اندیشه پردخته گشت.

فردوسی

( مصدر ) تهی گشتن خالی شدن فاغ شدن صافی شدن خالی ماندن پردخته ماندن پردخته شدن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید