بدو گفت پردخته کن سر ز باد
که جز مرگ را کس ز مادر نزاد.
فردوسی.
برین گفته ها بر تو دل سخته کن دل از ناز وز تخت پردخته کن.
فردوسی.
من از راز پردخته کردم دلم از آن پادشاهی همی بگسلم.
فردوسی.
برت را به ببر بیان سخته کن سر از خواب و اندیشه پردخته کن.
فردوسی.
از آن بدکنش دیو روی زمین بپرداز و پردخته کن دل ز کین.
فردوسی.
ز بیگانه پردخته کردند جای نشستند و گفتند هرگونه رای.
فردوسی.