پرجمعیت

/porjam~iyyat/

معنی انگلیسی:

thickly populated, populous

لغت نامه دهخدا

پرجمعیت. [ پ ُ ج َ عی ی َ ] ( ص مرکب ) ( عامیانه ، جائی... ) که مردم بسیار در آن گرد آمده باشند چنانکه خانه ای و شهری و محلتی...

( صفت )جایی که مردم بسیار در آن گرد آمده باشند مقابل کم جمعیت : شهر پر جمعیت.

numerous (صفت)

فراوان، بسیار، بزرگ، بی شمار، زیاد، متعدد، کثیر، پرجمعیت

populous (صفت)

پر، بی شمار، زیاد، پرجمعیت، کثیرالجمعیت

عدید , کثیر السکان

پرانبه ؛ پرانبوه. پرجمعیت :
بیاکند گنجش ز گنج مهان
پرانبه شدش بارگاه از شهان.
اسدی ( گرشاسب نامه ) .

densely - populated