پرجفا

لغت نامه دهخدا

پرجفا. [ پ ُ ج َ ] ( ص مرکب ) ظالم. ستمکار :
نبایست آن خلعت ناسزا
فرستاد نزدیک آن پرجفا.

فردوسی.

بگیتی کسی را نماند وفا
روان و زبانها شود پرجفا.

فردوسی ( از فرهنگها ).

( صفت ) ستمکار ظالم .

جفاکار، ظالم، ستمکار.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید