پَرتو، علی (اصفهان ۱۲۵۵ـ تهران ۱۳۱۷ش)
(ملقب به پرتو اعظم) دولتمرد و پزشک ایرانی. پس از طی تحصیلات مقدماتی در دارالفنون، به تحصیل طب پرداخت. سپس از طرف حاج محمدحسن امین الضرب برای ادامۀ تحصیل به اروپا رفت و به تحصیل پزشکی در دانشگاه پاریس مشغول شد و از آن جا دانشنامۀ دکتری گرفت. از آن جا که با سردار اسعد دوست بود، به مجلس راه یافت. حدود ۲۸ سال در مدرسۀ طب و دانشکدۀ طب تدریس کرد. سمت های دیگر او ریاست کل معارف و تعلیمات عمومی وزارت معارف، ریاست مدرسۀ علوم سیاسی، کفالت وزارت معارف، کفالت شهرداری تهران، استاد دانشکدۀ علوم معقول و منقول، و در زمان رضاشاه قریب پانزده سال رئیس بیمارستان دولتی (سینا) بود. در ۱۳۱۴ش عضو پیوستۀ فرهنگستان اول ایران شد. از تألیفات اوست: گنجینه دارو و درمان.
(ملقب به پرتو اعظم) دولتمرد و پزشک ایرانی. پس از طی تحصیلات مقدماتی در دارالفنون، به تحصیل طب پرداخت. سپس از طرف حاج محمدحسن امین الضرب برای ادامۀ تحصیل به اروپا رفت و به تحصیل پزشکی در دانشگاه پاریس مشغول شد و از آن جا دانشنامۀ دکتری گرفت. از آن جا که با سردار اسعد دوست بود، به مجلس راه یافت. حدود ۲۸ سال در مدرسۀ طب و دانشکدۀ طب تدریس کرد. سمت های دیگر او ریاست کل معارف و تعلیمات عمومی وزارت معارف، ریاست مدرسۀ علوم سیاسی، کفالت وزارت معارف، کفالت شهرداری تهران، استاد دانشکدۀ علوم معقول و منقول، و در زمان رضاشاه قریب پانزده سال رئیس بیمارستان دولتی (سینا) بود. در ۱۳۱۴ش عضو پیوستۀ فرهنگستان اول ایران شد. از تألیفات اوست: گنجینه دارو و درمان.
wikijoo: پرتو،_علی_(اصفهان_۱۲۵۵ـ_تهران_۱۳۱۷ش)