[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است
پَرتو اصفهانی، میرزاعلیرضا متخلص به پرتو و مشهور به میرزا آقاجان، شاعر و خوشنویس سدة سیزدهم.
وی فرزند آقامحمدعلی لنجانیِ اصفهانی بود. زادگاه او لنجان اصفهان ذکر شده است. از این رو در برخی منابع، نام وی «پرتو لنجانی» نیز ذکر شده است. تاریخ دقیق ولادت وی معلوم نیست اما به قرینة تاریخ وفات و مدت عمرش، احتمالاً در حدود 1213 به دنیا آمده است.
پرتو در زادگاهش به تحصیل علم و خوشنویسی پرداخت تا این که در خوشنویسی استاد و در اصفهان نامدار شد. وی از استادان خط نسخ و ثلث و رِقاع بود و خط نستعلیق را نیکو می نوشت. از جمله استادان وی در خوشنویسی، آقا زین العابدین اصفهانی ملقب به اشرف الکتّاب بود اما شیوه پرتو با او تفاوت داشت و سبک پرتو ترکیبی بود از سبک اشرف و آقاغلامعلی اصفهانی. هر دو از استادان خط نسخ در ایران.
پرتو شاگردان بسیاری نیز تربیت کرد. وی در یک بیت شعر به کثرت آنان اشاره کرده است ، از جمله به میرزا غلامعلی ثانی. سید علی اکبر زواره ای، ملاّ محمدتقی و ملاّ باقر.
پرتو در مدرسة نوریّة اصفهان حجره داشت و چندی در آنجا ساکن بود و کتابت می کرد و شاگردانش هفته ای دو روز به آنجا می رفتند و غالباً حجرة او مجمع شاعران و هنرمندان اصفهان بود.
وی با برخی از صاحب قَلَمان معاصر خود مصاحبت داشت، از جمله با رضاقلی خان هدایت، مؤلف مجمع الفصحا و عبدالمحمدخان ایرانی اصفهانی، مدیر روزنامة چهره نما در مصر.
پرتو در اواخر زندگی، در تهران در دربار ناصرالدین شاه قاجار بسیار محترم می زیست و خوشنویس مخصوص شاه بود. وی در مراکز ادبی عصر خود، دارای مقام و رتبه بوده است و در منابع، شعر و خط و حُسنِ خُلق پرتو را ستوده اند.
پَرتو اصفهانی، میرزاعلیرضا متخلص به پرتو و مشهور به میرزا آقاجان، شاعر و خوشنویس سدة سیزدهم.
وی فرزند آقامحمدعلی لنجانیِ اصفهانی بود. زادگاه او لنجان اصفهان ذکر شده است. از این رو در برخی منابع، نام وی «پرتو لنجانی» نیز ذکر شده است. تاریخ دقیق ولادت وی معلوم نیست اما به قرینة تاریخ وفات و مدت عمرش، احتمالاً در حدود 1213 به دنیا آمده است.
پرتو در زادگاهش به تحصیل علم و خوشنویسی پرداخت تا این که در خوشنویسی استاد و در اصفهان نامدار شد. وی از استادان خط نسخ و ثلث و رِقاع بود و خط نستعلیق را نیکو می نوشت. از جمله استادان وی در خوشنویسی، آقا زین العابدین اصفهانی ملقب به اشرف الکتّاب بود اما شیوه پرتو با او تفاوت داشت و سبک پرتو ترکیبی بود از سبک اشرف و آقاغلامعلی اصفهانی. هر دو از استادان خط نسخ در ایران.
پرتو شاگردان بسیاری نیز تربیت کرد. وی در یک بیت شعر به کثرت آنان اشاره کرده است ، از جمله به میرزا غلامعلی ثانی. سید علی اکبر زواره ای، ملاّ محمدتقی و ملاّ باقر.
پرتو در مدرسة نوریّة اصفهان حجره داشت و چندی در آنجا ساکن بود و کتابت می کرد و شاگردانش هفته ای دو روز به آنجا می رفتند و غالباً حجرة او مجمع شاعران و هنرمندان اصفهان بود.
وی با برخی از صاحب قَلَمان معاصر خود مصاحبت داشت، از جمله با رضاقلی خان هدایت، مؤلف مجمع الفصحا و عبدالمحمدخان ایرانی اصفهانی، مدیر روزنامة چهره نما در مصر.
پرتو در اواخر زندگی، در تهران در دربار ناصرالدین شاه قاجار بسیار محترم می زیست و خوشنویس مخصوص شاه بود. وی در مراکز ادبی عصر خود، دارای مقام و رتبه بوده است و در منابع، شعر و خط و حُسنِ خُلق پرتو را ستوده اند.
wikiahlb: پرتو_اصفهانی